مروری بر کتاب پرتره آقای ویلی هیوز

اسکار وایلد یک ایرلندی بذله‌گو، شاعر و نمایشنامه‌نویس بود که شهرت ماندگار او بر تک رمانش، «تصویر دوریان گری» (۱۸۹۱)، و شاهکارهای کمدی‌اش، «بادبزن خانم ویندرمیر» (۱۸۹۲) و «اهمیت ارنست ‌بودن» (۱۸۹۵) استوار است.

او در کمدی‌هایش خود را استاد فن نکته‌پردازی، استفاده از جملات کوتاه و کنایه‌آمیز و پاسخ‌های دوپهلو و اشارات هجوآمیز نشان داد. وایلد سخنگوی جنبش زیبایی‌شناسی اواخر قرن نوزدهم در انگلستان بود، جنبشی که طرفدار «هنر برای هنر» بود. با این‌حال کمتر کسی به اهمیت داستان‌های او پرداخته است و شهرت و اعتبار ادبی او اغلب با نمایشنامه‌هایش سنجیده شده است.

او تحت ‌تأثیر عمیق آموزه‌های نویسندگان انگلیسی، جان راسکین و والتر پیتر، در مورد اهمیت بنیادین هنر در زندگی قرار گرفت. مانند بسیاری از هم‌نسل‌هایش، مصمم بود تا از توصیۀ پیتر پیروی کند که «همیشه با شعله‌ای سخت و جواهرآسا بسوزد».