اصل لذت
کلید اصلی در نظریه ی فروید از اصل لذت، این نیاز اصلی ذهن ما برای اجتناب از تنش است و این روند شامل فرار از واقعیت می شود. می توانیم شکل سائق مرگ را که در بسیاری از جنبه های امروزی زندگی روی می دهد را ببینیم. یک مثال واضح روشی است که مردم به مواد روی می آورند تا خود را از احساس گناه؛ شرم و اضطراب رهایی بخشند. از دیدگاه روانکاوانه اعتیاد، شامل انکار کردن واقعیت های سخت زندگی فرد است؛ هرچند می دانیم که این واقعیت های درونی و بیرونی هیچ وقت از بین نمی روند و همچنین اعتیاد در رسیدن به این هدف شکست می خورد.
یک روش که افراد برای فائق آمدن بر اعتیاد انجام می دهند رفتن به (( AA و دیگر گروه های مشابه است. به عنوان شکلی از تحلیل این گروه ها سعی می کنند افراد را به اعتراف، شرم و گناه وادار کنند. اما گاهی تصدیق اعتیاد یک بیماری است که فرد باید برای ترک در برابر قدرت برتر تسلیم شود. چیزی که من می خواهم بر آن تمرکز کنم روشی است که بیماری به افزایش بیشتر اصل لذت و سائق مرگ کمک می کند.
اگرچه به افراد بسیاری به وسیله ی AA کمک شده است ؛این نظر وجود دارد که مردم بیماری درمان ناپذیری دارند که شاید به آنها کمک می کند از احساس مسئولیت و آزادی رهایی یابند و این اجتناب از مسئولیت سائق اصل لذت را در فرار از اضطراب گناه و شرم تقویت می کند.
لذت مجازی
مردم به رسانه و تکنولوژی روی آورده اند تا لذت دسترسی سریعی به لذت کسب کنند این شیوه بیشتر از اعتیاد به مواد برای افراد خطرناک هستند. هرچه تکنولوژی در تحریک واقعیت قدرتمندتر می شود مردم بیشتر تحریک می شوند تا واقعیت جهان را نادیده بگیرند و به دنیای مجازی پناه ببرند. برای نمونه، زمانی از دانش آموزی پرسیدم چرا همیشه از تلفن همراهش در کلاس استفاده می کند؟ او گفت: هر وقت احساس ناخوشایندی دارم گوشی خود را بیرون می آورم. عملکرد او با تلفن اش این بود که با حذف کردن دنیای اجتماعی اضطراب آور ، لذت را فراهم می آورد.
در واقع اگر در اطراف دانشگاه قدم بزنید اکثر دانشجویان را می بینید که یا پیام ارسال می کنند و یا به موسیقی گوش می دهند و این استفاده ی همه جانبه از رسانه و تکنولوژی نه تنها آنها را از دنیای بیرونی دور می کند بلکه از واکنش های شخصی نیز منحرف شان می کند. تحلیل جالبی از این نوع اعتیاد به رسانه در فیلم ماتریکس جایی که مورفیوس به شخصیت اصلی نئو، انتخاب میان دو قرص را پیشنهاد می دهد نیز دیده می شود. یک قرص به او اجازه می دهد تا در دنیای فانتزی و دنیای لذت زندگی کند و قرص دیگر به او اجازه می دهد تا خود را جدا کند و به جایی که صحرای واقعیت نام دارد دخول کند.
شخصیت اصلی واقعیت را بر می گزیند اما ما این انتخاب را از طریق رسانه تجربه می کنیم و همچنان جزئی از اصل لذت هستیم. در واقع در صحنه ی کلیدی مورفیوس به نئو می گوید که مردم نمی خواهند خود را از رسانه جدا کنند زیرا به آنها اجازه دسترسی آسان به لذت را می دهد. انسان از این رو تکنولوژی و تولید فرهنگی را ساخت تا اصل لذت بر زندگی ما حکمرانی کند و این سوال به وجود می آید چگونه از این سیستم خارج شویم؟ یک دلیل که احساس می کنم این سوال مهمی است، این است که چرا ما تلاش نمی کنیم مشکلات زیستی مانند تغییرات آب و هوا را حل کنیم.
اگر ما همیشه واقعیت زندگی خود را انکار کنیم با افزایش همه جانبه تاثیرات رسانه مجازی این مشکلات تنها عمیق و بدتر می شوند. درست مانند رسانه های مستهجن که اجازه می دهد مردم از مشکلات و تنش های رابطه واقعی بگریزند. واقعیت مجازی، شکل پذیرفته شده ی انکار اصل واقعیت است.
ما بیشتر اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم
برگرفته از کتاب فروید برای قرن بیست و یکم