مومن انقلابی

برای سوژۀ مؤمن انقلابی، در دوران انقلاب و پس از آن، بیش از هر چیز از مادیت جهان مدرن، مادیت اسلحه اهمیت دارد.

اسلحه شیئی فیزیکی است که سوژۀ مؤمن انقلابی، همانند یک سرباز اسلام و چریک مقدس، با در دست داشتنش آمادۀ جهاد است.

در روزهای ابتدایی پس از انقلاب، اسلحۀ ژ-3 به میزان زیادی در میان مردم- از بچۀ ده‌ساله تا پیرمرد هفتادساله- توزیع شده (آبراهامیان، 1395) و به نماد انقلابی و چریکی‌گری ایرانی انقلابی تبدیل شده بود.

اسلحۀ ژ-3 بخشی از فیزیک جدید جهان ایران پساانقلابی را نشان می‌داد که به‌مثابه ابزار جنگی برای قیام علیه جهان مادی مدرنِ برساختۀ مستکبران است.

اسلحۀ ژ-3 ابزاری مادی بود که باید علیه جهان مادی غیراسلامی که مستضعفان را به اسارت گرفته بود به کار می‌رفت. خیلی زود اسلحۀ ژ-3 از انقلاب اسلامی وارد جنگ اسلامی شد. اسلحۀ ژ-3 نمادی از مؤمن انقلابی است که درپی تحقق آرمان‌های امت اسلامی، خودش را در موقعیت سرباز اسلامی و ارتش توحیدی شناسایی می‌کند.

برای وضعیت انقلابی و جنگی، موقعیت بدن سوژۀ مؤمن انقلابی نیز اهمیت دارد. بدن، بخشی از فیزیک جهان است که باید در خدمت اهداف مقدس حکومت اسلامی باشد.

در سال‌های اول انقلاب و با بروز جنگ، دیگر بدن مؤمن انقلابی براساس جنسیت یا سن نبود، زیرا شاهد حضور بدن زنان انقلابی  و حتی کودکان در جریان آماده‌شدن برای جنگ بودیم. فیزیک بدن وقتی از جنس و سن رها می‌شود، یعنی هرچه‌ بیشتر از آن فیزیک‌زدایی شده و موقعیتی انتزاعی پیدا کرده است.

بدن فارغ از سن و جنس، حالت کلی دارد که تمامی بدن‌ها را برای جهاد فرامی‌خواند و استفاده از ظرفیت حداکثری موقعیت فیزیکی بدن، ویژگی‌های سن، نژاد، جنسیت یا طبقه را کنار می‌گذارد و تصویری کلی از بدن متافیزیکی جهادی و پیاده‌کردن «سیاست جسد»  را پیشنهاد می‌دهد.

ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم

برگرفته از کتاب سیاست متافیزیک و فیزیک در ایران معاصر