بلشویک های برجسته و سانسور

سانسور

بسیاری از بلشویک‌های برجسته که مسئول نظارت بر روند سانسور در سینما بودند، خود را موظف می‌دانستند تا فیلم‌های مفرح و عامه‌پسند را سانسور کرده یا نمایش آن‌ها را ممنوع کنند.

ایشان فیلم‌های عامه‌پسند سینمای آمریکا و شوروی را با صفات و عنوان‌هایی همچون، «بی‌اهمیت»، «مبتذل»، «پیش‌پاافتاده» و حتی «مضر» می‌خواندند.

این بیان شدیداً توهین‌آمیز، حاکی از ناامنی عمیقی بود که در بطن ذهنیت تدافعی بلشویک‌ها جریان داشت و از این امر آگاه بود که توده‌ی وسیع مردم عادی دنیای سیاسی خود را خسته‌کننده و ملال‌آور تشخیص داده، تماشای فیلم‌های مفرح و سرگرم‌کننده را به شرکت در بحث‌های سیاسی ضد سرمایه‌داری ترجیح می‌دهند.

این بلشویک‌های انقلابی نیاز به پذیرش و اقبال مردمی داشتند که مدعی نمایندگی آن‌ها بودند. بااین‌حال ایشان به‌غلط بر این باور بودند که می‌توانند با «متمدن کردن» توده‌ها، چیستی واقعی زندگی را بر آن‌ها آشکار کرده، موردقبول آن‌ها واقع شوند.

بااین‌وجود تا سال 1935 بسیاری از فیلم‌های محصول خارج، در چرخه‌ی نمایش باقی ماندند. این خود نشان‌دهنده‌ی این امر است که گلووریپیرتکوم، همیشه در تصمیمات خود ثابت‌قدم و مصمم نبوده است.

عدم وجود سیاست یکسان در عملکرد گلووریپیرتکوم را می‌توان در مورد اعطای مجوز به برخی فیلم‌های عاشقانه خارجی یافت. فیلم‌هایی مانند مولن روژ، محصول آلمان (1928) که اولگا چخوا در آن بازی می‌کرد یا فیلم شیکاگو (1927) که فیلمی در ژانر جنایی بر اساس داستان زنی جوان دائم‌الخمری به نام روکسی هارت ساخته شده است که دوست‌پسر خود را پس‌ازآنکه وی را ترک می‌کند به قتل می‌رساند.

وی باوجود ارتکاب به قتل طی سلسله ماجراهایی از دست قانون و محکومیت می‌گریزد. باوجودآنکه بسیاری از فیلم‌ها به‌صرف داشتن سکانس‌ها و صحنه‌های جنایی یا نمایش‌دهنده‌ی زندگی منحط بورژوازی، توقیف‌شده، هیچ‌وقت به اکران نمی‌رسیدند اما نمی‌توان فهمید که چگونه برخی دیگر از فیلم‌ها باوجود داشتن همین نوع صحنه‌ها و سکانس‌ها، اجازه‌ی نمایش و اکران گرفته، در سالن‌های سینماهای شوروی به نمایش درمی‌آمدند.

نیاز به کسب درآمدهای مالی هنگفت از صنعت سینما را می‌توان عامل اصلی به وجود آمدن این استثنائات دانست. نیازی که حتی پس‌ازاین دهه، بر تصمیمات خرد و کلان سینمایی دهه‌ی 1930 نیز تأثیرگذار بود.

ناهماهنگی‌های موجود در فرآیند سانسور فیلم منجر به افزایش درخواست برای نظارت و سانسورهای سخت‌تر در این زمینه شد. از همین روی حذف تدریجی فیلم‌های خارجی محبوب مخاطبین و نیز فیلم‌های برجسته‌ی محصول داخل از رپرتوار فیلم شوروی تبدیل به یک رویه‌ی غالب در اداره‌ی سینما گردید.

 ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم

برگرفته از کتاب سینمای شوروی