دی
در محاورهها، تعداد اندکی از واژهها مورد استفاده قرار میگیرند. دانشآموزان در مدرسه با واژههایی روبرو میشوند که شاید هرگز در زبان محاوره به کار گرفته نشوند.
تحلیل متن
موفقیت در دروس مختلف مدرسه در گرو دانستن واژههای خاص هر درس است؛ مفاهیمی که در درس جغرافیا مطرح میشود همان نیست که در درس تاریخ. تدریس هدفمند واژهها در کلاس درس بسیار مفید است، بویژه برای دانشآموزانی که بنا به عللی در یادگیری زبان و خواندن با مشکل روبرو هستند. کاربرد واژهها در سه سطح مختلف صورت میپذیرد:
سطح اول: شامل واژههای آشنا و معمولی است؛ مثل خوشحال، ساعت، آمدن، رفتن، سگ، صندلی، سرخ و از این قبیل. این واژهها مدام در گفتگوهای روزمره، در خانه و مدرسه به کار میروند و بدین جهت کمتر پیش میآید که در مدرسه بطور خاص تمرین شوند.
سطح دوم: واژههایی است که در بسیاری از زمینههای مختلف کاربرد دارند، در گفتگوهای بزرگسالان کمابیش به کار گرفته میشوند، اما بین آموزگاران و شاگردان چندان مرسوم نیستند. این واژهها برای درک مطلب و موفقیت در درک دروس مختلف نقش مهمی برعهده دارند.
دانشآموزان در کتابهای درسی با اینگونه واژهها برخورد میکنند. برخی از این واژهها به لحاظ موضوعی خنثی هستند: تشکیل دادن، مطابقت کردن، کاهش یافتن، پیچیده، ایجاد، مرور کردن و غیره. و برخی دیگر اختصاصی، اما بااینوجود، اغلب در کتابها و تکالیف مدرسه دیده میشوند و دانشآموزان، برای موفقیت باید آنها را بیاموزند: نقشه، رودخانه، جلگه، نمودار، خلیج و از این قبیل. این دسته از واژهها در خارج از مدرسه نیز به کار میروند. آموزگار، باید پایههای تعلیم واژه را بر این سطح بنا کند.
سطح سوم: شامل واژههایی است که کمتر رایج هستند، اما برای کسب علم و درک موضوعات مختلف درسی لازمند؛ اقتصاد، ایزوتوپ (اتمهای یک نوع عنصر که در یک خانه از جدول تناوبی قرار دارند) شبهجزیره، دماغه و از این قبیل. این نوع واژهها باید تعریف شوند. تعریفها باید با سطح درک دانشآموزان مطابقت داشتهباشند. اما لزوماً نیازی نیست که این واژهها، همانند واژههای سطح دوم، بخشی فعال در دایرهی واژگان فرد شوند.
در این زمینه: درک گفتار
برگرفته از کتاب فیل از مورچه کوچک تر است
