تدریس ساختارمند و هدفمند کودکان

تدریس ساختارمند و هدفمندِ کودکان و نوآموزانی‌که بنا به‌دلایلی با مشکلات زبانی و آموزشی روبه‌رو هستند، با ارزیابی دانش و توانایی‌های نوآموزان آغاز می‌گردد. پس از ارزیابی، محیط آموزشی، محیط اجتماعی، ساعات کار و بازی‌های گروهی، محیط فیزیکی مهدکودک یا مدرسه مناسب با نتایج ارزیابی‌ها تنظیم می‌گردد. این اقدامات را می‌توان “اقدامات اضافی” خواند.

تدریس به کودکان

منظور از “اقدامات اضافی” آن‌دسته از اقدامات است که سوای امکانات موجود تنظیم می‌گردند و به‌اجرا درمی‌آیند. مربی، با مشورت مشاور یا مدیر، مسئول اصلی تنظیم و اجرای اقدامات است. کودکی‌که دوران مهدکودک یا دبستان را با اختلال زبان آغاز می‌کند، از همان روز نخست نیازمند تدریس ویژه است. این اقدامات، به‌ظاهر جزئی و ناچیزند، اما در عمل نشان می‌دهند که چگونه در پیشرفت زبان، علم و دانش کودک دخیل می‌شوند. به‌عبارت دیگر برنامه‌ریزی بایستی به‌طور فردی و مناسب با شرایط تک تک نوآموزان و همراه با نوآموزان تدوین شود، و با درنظر گرفتن نکات زیر، به اجرا درآید:

• هنگام آماده‌سازی و گفتگوها به‌نوآموز فرصت کافی بدهید.
• برای خواندن و نوشتن در حضور یک مربی فرصت مناسب و کافی در نظر بگیرد.
• امکانات کار در گروه‌‌های کوچک و مناسب را فراهم آورید.
• به نوآموز فرصت تکرار و تمرین بدهید.
• تدریس و اطلاع‌رسانی به‌زبان مادری، برای آن‌دسته از نوآموزان که در خانه به‌زبان دیگری صحبت می‌کنند.

در صورت لزوم، حضور دستیار مربی در کلاس (دستیار مربی، نقش آموزگار کلاس را بر عهده ندارد و تنها مسؤل کمک‌رسانی به‌نوآموزانی است که در فهم تدریس آموزگار با مشکل روبه‌رو می‌شوند. چگونگی تدریس و برنامه‌ریزی‌های اصلی بر عهده‌ی آموزگار کلاس می‌باشد.

 در این زمینه: زبان پریشی

برگرفته از کتاب مادر آلبر سکوت غریبی داشت