حاکمیت انحصاری، تمرکز و سرکوب

دولت‌هایی که با حاکمیت انحصاری مشخص می‌شوند مستعد آسیب‌پذیری در برابر چالش و حمله در مواقع بحران‌اند. چنین دولت‌هایی میدان سیاست را کوچک می‌سازند و دسترسی به دولت را مسدود می‌کنند و قدرت‌سیاسی را متمرکز می‌نمایند. آنها اغلب تمایل دارند تا نهادهای رسمی دمکراتیک را ریشه‌کن کنند یا بی‌اثر سازند.

حاکمیت

در حادترین موارد، دولت‌های به‌شدت انحصارگرا می‌توانند حاکمیت شخص محورانه‌ای برپا سازند که تقریباً کل مردم، حتی نخبگان اقتصادی را از تصمیم‌گیری و منابع حکومتی محروم می‌کنند. رژیم‌های سلطانی و رژیم‌های شخص محور خودسر نمونه‌های افراطی حاکمیت انحصاری‌اند. تحت لوای چنین رژیم‌هایی، حاکمیت مبتنی بر ویژگی‌های شخصی است.

چنین رژیم‌هایی همچنین تمایل دارند تا مسئولیت‌پذیری در قبال مردم را به‌ حداقل برسانند یا ندیده بگیرند و به ‌طور مستقل بر مردمان واقعی حکمرانی کنند. رژیم‌های متمرکز پادشاهی فوق‌العاده آسیب‌پذیرند زیرا آن‌ها دسترسی نخبگان به سیاست را محدود می‌سازند و برای دوره‌هایی طولانی انحصاری باقی می‌مانند و هیچ مجالی برای تغییر باقی نمی‌گذارند.

در این زمینه: مطالعه تطبیقی انقلاب های اجتماعی

برگرفته از کتاب مطالعه تطبیقی انقلاب های اجتماعی