زندگی

زندگی نامتناهی و بدون قید و شرط است و به نظاره آن می‌نشیند و به گونه‌ای آن را می‌زید که انگار دیگر فرصتی باقی نمانده است. یک فلسطینی تحصیل کرده نیز طبق اصول آیین چنین می‌کند: معتقد است اصول و آیین او بدون هیچ قید و شرطی کامل و به طور عینی معتبر است. 

بنابراین به محض دستیابی به آن‌ها، بدون در نظر گرفتن شرایط محیطی آن‌ها را اعمال می‌کند سپس یا آن‌ها را تأیید یا رد می‌نماید. ولی از این طریق نه به حقیقت دست می‌یابیم و نه به شادی و خرسندی. تنها خیال  و رؤیای آن‌ها است که به ما منتقل می‌شوند تا ما را به سمت عملی کردن آن‌ها سوق دهد، فردی معمولی به دنبال سایه خوشبختی با رنج کاری بی وقفه و یک فرد متفکر اما به دنبال سایه حقیقت است. هر دو این‌ها، اگرچه تنها چیزی که دارند همین خیال‌ها و رؤیاها است، ولی به اندازه‌ای رؤیا در سر دارند که بتوانند خواست خود را به چنگ آورند. 

زندگی زبانی است که توسط آن حقایق خاصی به ما منتقل می‌شد؛ این حقایق را می‌توانیم از طرق دیگر بیاموزیم ولی نباید آن حقایق را زندگی کنیم. بنابراین، سخنان خردمندانه و قواعد احتمالی هرگز جبران این تجربه نکردن را نمی‌کنند و نیز نمی‌توانند جایگزین زندگی شوند. با این اوصاف باز هم نباید محقر شمرده شوند زیرا آن‌ها نیز بخشی از زندگی هستند. باید بسیار محترم شمرده شوند، صفحات گمشده‌ای تلقی می‌شوند که دیگران از کتاب حقیقت که آن نیز توسط جوهر جهان به آن اضافه شده است، کپی شده‌اند. ولی این‌ها صفحاتی کاملاً ناقص هستند زیرا هرگز نمی‌توانند جایگزین صدای زندگی باشند. 

با وجود این که زندگی یا کتاب حقیقت را منعکس می کنیم، همه چیز متفاوت‌تر جلوه می‌کند؛ مانند رسولانی که در پنطیکاست موعظه می کردند و به کثرت دستور می دادند، ولی اینطور می‌شود که هرکس به زبان خودش حرف می‌زند.

حقیقت را در درون خود و خود را در حقیقت جستجو کنید، دقیقاً در همین لحظه است که در عین ناباوری درخواهید یافت که زیباترین خانه رؤیاهای شما که مدت‌ها است بیهوده به دنبال آن می‌گردید در تمامیت خود با تمام جزئیات مربوط دقیقاً در همان نقطه‌ای که شما ایستاده‌اید قرار دارد. اینجا است که بهشت شما عینیت می‌‌یابد.

آنچه ناچاراً مضحک است، راه خطیر برگرداندن لحظاتی است که سپری شده است گویی که لزوماً تمام اهمیتی را که به نظر می رسد داشته است. تنها تعدادی افراد با فکری درست که دور از این ضعف هستند و به جای اینکه کسی آن‌ها را بخنداند، خودشان می‌خندند.

لحظات شیرین و روشن زندگی ما باید به ما بیاموزند که چطور در مواقعی که غمگین، کسل و گیج هستیم، با حفظ  و نگهداری نتایج در حافظه رفتاری درست داشته باشیم؛ و از طرفی نیز لحظات غمگین، کسل کننده و احمقانه می‌بایستی به ما بیاموزند که وقتی در نقطه اوج و درخشش خود هستیم رفتاری فروتنانه داشته باشیم. از اینرو که ما معمولاً ارزش خود را طبق بهترین و درخشان‌ترین لحظات خود می‌سنجیم، در شرایطی که خود را ضعیف، کسل و بدبخت حس می‌کنیم را جزئی از خود نمی‌دانیم. به یاد آوردن این شرایط به ما می‌آموزد که متواضع، فروتن و بردبار باشیم.

دوست عزیزم، یک بار برای همیشه به کلمات و حرف‌های من توجه کن و زیرک باش. انسان کاملاً خودمحور است و از نگاه عینی به امور ناتوان. اگر خواستید که سگ‌تان به شما انس بگیرد و تصور کردید که از بین صد ویژگی نادر و عالی شما یکی را قطعی درک کرده است، همین کفایت می‌کند که به روح و جسم شما علاقمند شود و جانسپار شماــــ به شما می‌گویم که اگر چنین تصوری کردید حتماً حماقت کردید. 

نوازشش کنید، خوراکی به او بدهید تا بخورد؛ آن وقت است که آنطور که می‌خواهید می‌شود و حتی اگر کمترین توجه هم دریافت نکند ولی سگ وفاداری خواهد بود و جانسپار شما. باور کنید، همین در مورد انسان نیز صدق می‌کندـــــ دقیقاً به همین شکل. گوته از این رخداد چه در مورد سگ باشد چه انسان به فاجعه‌ای شوم تغبیر کرده است که.

اگر این سؤال برایتان مطرح است که چرا افراد حقیر انقدر خوش شانس هستند، باید بگویم به این دلیل است که در درون خود، برای خود و به خودی خود هیچ نیستند. ارزش آن‌ها صرفاً نسبی است؛ آن‌ها فقط برای دیگران زندگی می‌کنند، توانایی زیادی ندارند، هرگز هدف و مقصدی ندارند و طعمه‌ای صرف برای دیگران هستند.

با این امر مخالفم که این قاعده مستعد رد شدن است، آن هم رد کامل. این طور است که ـــــاگرچه این امر نادر است ـــــاین من هستم که از موضوعات درونی و غیر عینی لذت می‌برم؛ اما برخی هم هستند که در بین صدها موضوع درونی و انتزاعی، از معدود مسائل عینی لذت می‌برند؛ ولی کمال مطلق به ندرت اتفاق می‌افتد. با این حال خود را درگیر این استثنائات نکنید: عشق و روابط دوستانه خود را بسنجید و در نظر بگیرید که آیا در مباحث، قضاوت‌های شما بیشتر عینی است یا انتزاعی؛ در نظر بگیرید که آیا به قدر لازم خصوصیات مردی که به شما علاقه‌ای ندارد را درست تشخیص داده‌اید. 

پس شکیبا باش: آن را گیج کن! وظیفه ما همین است. از آنجایی که همگی خودمحور هستید، پس ضعف خود را بشناسید. خوب می‌دانید که نمی‌توانید کسی را دوست داشته باشید که رفتاری دوستانه ندارد؛ و نیز می‌دانید که او نمی‌تواند طولانی مدت رفتاری دوستانه خود را حفظ کند مگر شما را دوست داشته باشد، او نیز نمی‌تواند شما را دوست بدارد مگر اینکه شما رفتاری دوستانه با او داشته باشید و نشان دهید که با او صمیمی هستید؛ اگر به این‌ها توجه داشته باشید: رفاقت غلط شما به تدریج به یک دوستی واقعی تبدیل می‌شود. ضعف و ذهنیت شما حتماً ناشی از وهم است.

این احتمال را در نظر بگیرید که برادرش با خطا، عمه‌اش با حماقت و مادربزرگش با بدخواهی در دنیا حکومت می‌کنند؛ که هر روزه و هرساله با ضربات بزرگ و کوچک، زندگی فرزندان زمین و نیز شما را تلخ و ناگوار می‌کند؛ می‌گویم که در نظر بگیرید که سعادت و کامیابی و همینطور موفقیت و استقلال خود را مدیون این قدرت شرور هستید. 

همه این‌ها را به‌خاطر بسپارید، چنان رفتار نکنید که انگار حق دارید موهبت‌هایش را در اختیار داشته باشید؛ ولی این را در خواهید یافت این هدیه‌ای از خانمی دمدمی مزاج است که به شما می‌دهد و بنابراین زمانیکه او تصمیم می‌گیرد که بخشی یا همه آن موهبت و هدیه را از شما پس بگیرد، بخاطر بی عدالتی او عصبانی نخواهید شد؛ ولی درخواهید یافت که چه فرصت و شانسی به شما رو آورده و چه شانس و فرصتی را از دست داده‌اید. 

مشاهده خواهید کرد که این قدرتی که تا کنون به نظر می‌رسید مطلوب است و خوب، در واقع چنین نیست. بنابراین، ممکن است نه تنها آنچه به شما بخشیده بلکه دست‌آوردهایی که به سختی و از روی صدق کسب کرده‌اید را معزول نماید. ولی اگر شانس و فرصت همانطور که بیش از هرکس دیگری در مسیر زندگی به شما داده می‌شود، همچنان برای شما مطلوب باقی مانده است ممکن است آن را مورد بررسی قرار دهید. اوه! خوشحال باش؛ برای در اختیار داشتن موهبت‌های او نجنگید، به درستی آن‌ها را به کار بگیرید، آن‌ها را به عنوان اموالی بپندارید که از پروردگاری دمدمی مزاج دریافت کرده‌اید؛ با درایت و به درستی از آن‌ها بهره جویید.

ما بیشتر اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم

برگرفته از کتاب هنر بحث و جدل