تدابیر

راسل می­نویسد، مشکل قدرت آن­ است که ما توجه زیاد می­کنیم تا کارها انجام شوند، اما  فکر کافی نمی­کنیم که آیا انجام آنها صحیح است یا نه.

راسل گلایه می­کند، سیاستمدارانی که حس دور­نگری ندارند، احتمال فراوان وجود دارد که همه چیز را به خاطر منافع کوتاه مدت به خطر اندازند.

نبرد آنی که شما درگیر آن هستید، آن قدر اهمیت ندارد که ریسک کرده و یک قدم به عقب و به تاریکی برداریم، جایی که به آرامی از آن خارج شده­ایم.  شما در پشت فعالیت­های آنی خود، اهدافی دارید که دور بوده و به کندی فاش می­شوند.

در سال های آخر عمر خود، راسل به یکی از پیشگامان کمپین حمایت از خلع سلاح هسته­ای تبدیل شده بود که هدفش وادار کردن کشورها برای کنار گذاشتن بمب هسته­ای بود که هنوز در سال 1930 به کابوس تبدیل نشده بود.

مخالفت او، که به خاطر یک بهره راهبردی کوچک، به خطر انداختن کل سیاره، که ممکن است باعث از بین رفتن نسل کامل بشر شود، مسخره است.

بر پایه استدلال کنونی ما قرار می­گیرد، مبنی بر اینکه اگر ما به جای توجه کردن به نیازهای بالاتر بشر، پیوسته به دنبال منافع راهبردی خود باشیم، نه تنها خودمان در دستیابی به خوشبختی موفق نخواهیم بود.

بلکه فرصت دیگران برای رسیدن به آن را نیز از بین خواهیم برد. حتی تا آن اندازه که فرصت خوشبختی نسل­های آینده، که هنوز به دنیا نیامده­اند تا ببینیم چکار خواهند کرد را تباه خواهیم کرد.

پس چگونه می­شد مشکل را حل کرد؟ از نظر او، لازم بود که ما روش آموزش دیدن خود را تغییر دهیم. او طرفدار آموزش تاریخ بود، اما با این هشدار که ما باید در نظر داشته باشیم که آینده احتمالی ما ممکن است بسیار از چیزی که در گذشته ثبت شده است، متفاوت باشد، اگرچه ما خود به عنوان اشخاص، در بخش عظیمی از آن حضور نخواهیم داشت.

ما باید به کوچکی سیاره­ای که در آن زندگی می­کنیم پی ببریم، و اینکه اشخاص می­توانند به بزرگی دست یابند که فراتر از ارجحیت­های کوتاه مدت روزانه است و اینکه همه ما این قابلیت را داریم.

آیا این مسئله به ما کمک خواهد کرد که سیاست­های خود را بهتر اجرا نماییم؟ او اینگونه فکر می­کرد: کسی که یک بار به این درک برسد ،حالا هر اندازه هم این درک موقت و گذرا باشد، که چه چیزی بزرگی روح را می­سازد، او دیگر خوشحال نخواهد بود که به خود اجازه دهد به فرد کوچک­اندیش وخودخواهی تبدیل شود که در مقابل بدشانسی­های کوچک به زحمت می­افتد و از اینکه سرنوشت برای او چه­ها دارد، هراسان می­گردد.

اما از کجا باید شروع کرد؟ اگر راسل بود می­گفت از خودمان. با تلاش برای زندگی با صداقت و با کاهش خودبینی می­توانیم در زمینه زندگی و آموزش به الگو تبدیل شویم. تا اینکه تلاش کنیم تا دیگران را به خاطر منافع کوتاه مدت خویش تحت کنترل خود درآوریم.

ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم

برگرفته از کتاب برتراند راسل فتح خوشبختی