آمریکا و چین

ایالات متحده و چین به مدت بیست‌و­پنج سال بود که با یکدیگر مذاکره نکرده بودند. چطور رئیس‌جمهور نیکسون را برای سفر آماده کردید؟

طبیعتاً، مشاور امنیتی باید نحوه کار رئیس‌جمهور را درک کند.

هیچ راه انتزاعی وجود ندارد که مشاور امنیتی از آن مطلع شود. ما در آن‌زمان تجربه این را داشتیم که نیکسون آماده خواندن گزارش‌های فراوان بود؛ که او خود را برای ملاقات با هر کسی آماده کرده بود، اما به‌ویژه برای مسئله‌ای با این اهمیت تاریخی، او خود را با خواندن آنچه که ما قادر به جمع‌آوری آن بودیم آماده می‌کرد.

مسئولیت اصلی جمع­آوری مطالب بر عهده وینستون لرد بود. ما کلی فکر کردیم و [نتیجه آن] جمع­آوری مطالب بسیاری بود که توسط وینستون تهیه و به‌ وسیله من بررسی شد.

بنابراین، نیکسون برای آماده کردن خود جهت دیداری که در پیش داشت باید کتاب‌های توجیهی زیادی را مطالعه می‌کرد. علاوه بر این، تیم شورای امنیت ملی ما، در میانه دو دیدار مخفیانه از چین در جولای 1971 و دیدار نیکسون در فوریه 1972 که در حال تهیه پیش­نویس این برنامه بودیم، در اکتبر به چین سفر کرده بودیم.

دلیل آن این بود که ما نمی‌خواستیم و بدیهی است که چینی‌ها هم نمی‌خواستند، وضعیتی پیش آید که در آن پیش­نویس اعلامیه به یک دوره سه یا چهار روزه اجلاس فشار آورد و تنش‌ها توسعه یابد، چرا که کنترل آن دشوار می‌شد.

بنابراین، در اکتبر 1971 من و وینستون لرد و همان تیمی که با هم به سفر مخفیانه رفته بودیم، توسط تیم پیش‌رویِ نیکسون که مسئول بودند مکان‌های فیزیکی واقعی را برای سکونت آماده کنند برای مدت زمان نسبتاً طولانی به چین سفر کردیم، من فکر می‌کنم برای یک هفته، ما شروع به تهیه پیش­نویس آن‌چه در اعلامیه شانگ‌های مطرح شده بود، کردیم.

ما با بیان بسیاری از توافق‌نامه‌ها و کلیات مبهم، بیانیه‌ای از نوع مرسوم را با خود آورده بودیم. به یاد می‌آورم که در ابتدا به‌نظر می‌رسید ژوانلای مایل بود روی یک اعلامیه از این نوع کار کند. اما، روز بعد برگشت و گفت که مائو فکر کرد همه این‌ها چرند است.

 ما در واقع به ژوانلای یک پیش­نویس دادیم و او رفت و روز بعد برگشت.

 درست است. ما به ژوانلای یک پیش­نویس دادیم و منظور من این بود که گفتم به‌نظر می‌رسد او مایل است در مورد آن بحث کند. همان‌طور که ما قبلاً بحث کردیم، او روز بعد برگشت و گفت که مائو به‌طور کامل آن را رد کرده است چرا که تصور اشتباهی ایجاد کرده است و بهترین کار تهیه پیش­نویس اعلامیه‌ای است که در آن هر طرف دیدگاه‌های مخالف خود را تا آن‌جا که می‌تواند به‌طور شفاف بیان کند و سپس چند توافق­نامه را لیست کند.

او فکر می‌کرد که این [کار]، اولاً یک بازتاب دقیق از وضعیت است؛ و دوماً، توافق­نامه‌هایی را که ما به‌دست آوردیم برجسته می‌کند.

این دیدار در ماه اکتبر صورت گرفت، افزون بر آن، طی چند ماه پس از برکناری لین بیائو. (لین بیائو از سال 1969جانشین تایید شده مائو بود) وقتی به مهمان‌سرای دولتی رسیدیم، تعدادی سند در مورد «آمریکای امپریالیست» پیدا کردیم.

ما همه اسناد را جمع­آوری کردیم و کارکنان ما آن‌ها را به یکی از افراد تشریفات خود دادند و گفتند، «این مقالات توسط گروه مهمان قبلی باقی مانده است». روز بعد، ژو انلای گفت: «یادتان باشد، ما گاهی اوقات توپ‌های خالی شلیک می‌کنیم». و کاملاً روشن کرده بود که خود را از آن جزوات جدا کرده است.

ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم

برگرفته از کتاب کیسینجر در برابر کیسینجر