بیابان اطلاعات
همانطور که در ابتدا گفتم من در دره سنواکین در کالیفرنیای مرکزی زندگی میکنم؛ یک ناحیه کشاورزی سرسبز با حاصلخیزترین خاک دنیا. محصولات ما تقریباً به همهجای کشور و در حقیقت به همهجای دنیا صادر میشوند.
البته به خاطر کمبود آب اینجا طبیعتاً یک ناحیه کویری است اما به دلیل ساخت پیشرفتهترین سیستم آبیاری دنیا متشکل از ایستگاههای پمپاژ، قناتها، لولهکشیها و تسهیلات انبارش آب، به حاصلخیزترین نقطه منظومه شمسی تبدیل شده است. در این شبکه، آبی که از تودههای برف در کوهستانهای سیرانوادا سرچشمه گرفته، جمعآوری و ذخیره میشود و سپس در سطحی وسیع برای استفاده جمعیت 40 میلیونی کالیفرنیا توزیع میشود.
برای چندین دهه این سیستم هدف سیاستگذاریهای طرفداران رادیکال محیط زیست قرار گرفته که در تلاشند تا با کنار گذاشتن کشاورزان این سرزمین را به ماهیت بیابانی قبلیاش برگردانند. این نشانه بارزی از افراطگراییهای سوسیالیستها در خصوص محیط زیست است که هدف کلی آن کنترل جمعیت است.
به عنوان مثال سازمانهای محیط زیستی به بهانه حفاظت از طعمه ماهیهای سه اینچی با نام ماهی آزاد دلتا، یک سلسله پروندههای دادخواهی در دهه 1990 تشکیل دادند و ایالت را وادار کردند تا بیلیونها گالن آبی که برای مصارف خانوادگی و کشاورزی درنظر گرفته شده بود را به اقیانوس آرام بریزد. طی سالها، به دلیل مخالفت طرفداران محیط زیست با پروژههای نوین انبارش آب و نیز به دلیل محدودیتهایی که فرماندار پیشین، جریبراون، در خصوص پمپاژ آبهای زیرزمینی اعمال کرده بود، مسأله بحران آب حادتر شد.
پیامد ضدیتها این بوده که دره سنواکین چند سال است که دچار بحران آبی شده است. 250 هزار جریب از زمینهای حاصلخیز بلااستفاده ماندهاند و به طور کلی در صورت ادامه سیاستهای کنونی میلیونها جریب یعنی یک سوم از زمینهای کشاورزی سنواکین (ناحیهای بزرگتر از ایالت رود آیلند) به زمینهای بایر تبدیل میشوند. در اثر بحران آب درصد بیکاری در دره سنواکین بسیار بالا رفته و معضلات اجتماعی عدیدهای نیز پیشرو قرار گرفته است، از جمله اینکه معشیت دهها هزار نفر که اکثر آنها کشاورز هستند، با مشکل مواجه شده است.
به برکت وجود لابیهای اعمال نفوذ محیط زیستی، دموکراتهای کنگره مانع تصویب بسیاری از لوایح قانونی جمهوریخواهان در خصوص حل مسأله بحران آب شدهاند. البته رئیس جمهور ترامپ اولین رئیس جمهور طی چند دهه اخیر است که اقدامات مؤثری داشته و دستور اصلاحات در زمینه ایدههای زیستشناختی که پایه و اساس زیانبارترین اقدامات دادگاهی طرفداران محیط زیست بودهاند، را صادر کرده است.
در اوایل سال 2020 ایدههای جدیدی مطرح شد که میتوانستند بخش بزرگی از مشکلات را حل کنند و ذخیره آب را به نحو چشمگیری افزایش دهند اما فرماندار دموکرات کالیفرنیا، گوین نیوسام، در اقدامی شوکهکننده یک پرونده دادخواهی علیه آن ایدهها که مسأله بحران آب در ایالت خودش را رفع میکردند، تشکیل داد.
از آنجا که آب بسیاری دیگر از مناطق از تودههای برف سیرانوادا تأمین میشود، بحران آب دره سینواکین به کل ایالت کشیده شده است. در سرتاسر ایالت محدودیتهای آبی از جمله در مصارف خانگی و شخصی و در آبیاری چمنها و راههای ماشینرو و همچنین قوانینی برای شستن ماشین اعمال شده است.
با این وجود خارج از دره سینواکین، کالیفرنیاییها چندان از مسأله بحران و یا از تصمیم بیرحمانه فرماندارشان در خصوص پافشاری بر ادامه بحران، ناراحت به نظر نمیرسند. گرفتاری رفیقان کالیفرنیاییشان در درّه، محدودیتهای آبی، خطر پیشروی ذخایر آب شهرهایشان و خطر کاهش آذوقه، آنقدر کافی نبوده که رأیدهندگان را مجاب کند تا خواهان اعمال تغییرات یا جوابگویی نمایندگانشان باشند.
چگونه چنین چیزی ممکن است؟ سالها گفتگو در خصوص این موضوع با کالیفرنیاییهایی از طبقات مختلف جامعه جواب این سؤال را برای من روشن کرده است و آن این است که تحت سیطرهی پروپاگاند سوسیالیستی و تحمیل عدم مواجهه با هر دیدگاه مخالف دیگری، بسیاری از مردم اطلاعی از دلایل یا پیامدهای واقعی بحران ندارند.
سوسیالیستهای کالیفرنیا و رسانههایی که عقاید آنها را به نمایش میگذارند، تفکرات تحقیرآمیزی در خصوص کشاورزان دارند. در برنامهها و فیلمهای رسانه، کشاورزان یا در شکل گاوچرانهای نادان چکمهپوش با کلاه و تفنگ نمایش داده میشوند و یا قدری متفاوتتر به صورت شرکای متحد پولدار و بخشی از اختلاط غیرقانونی کشاورزی عظیم که حریصانه تمامی آب ایالت را بالا میکشند، به مردم معرفی میشوند.
البته ناگفته نماند که طرفداران رادیکال محیط زیست اصالتاً فعالان شریفی هستند که با نیّت فداکاری و نوع دوستی قدم در راه چنین مبارزاتی میگذارند.
رسانهها اغلب تمامی مشکلات را به خشکسالی یا افزایش دمای زمین نسبت میدهند که هیچکدام صحت ندارد. سیستم آبیاری طوری طراحی شده که بتواند با جمعآوری آب در سالهای پرباران و ذخیره آن برای استفاده در زمان خشکسالی، به مدت 5 سال در برابر کمبود آب تاب بیاورد. مسأله این است که حکومت مانع استفاده از این سیستم تا حداکثر گنجایش آن شده است و به لحاظ سیاسی تصویب پروژههای جدید انبارش، غیرممکن است.
رسانهها همچنین با بدبینی در خصوص فجایع محیطی متعدد پیرو برگشت آب بیشتر به حوزه مصارف انسانی، هشدار میدهند. اما موضوعی که رسانهها ابداً به آن نمیپردازند این است که 80 درصد آبی که از تودههای برف سیرانوادا سرچشمه میگیرد، به اقیانوس آرام ریخته میشود که اگر فقط به 75 درصد کاهش یابد با همان 5 درصد ذخیره، آب کافی برای همه (کشاورزان، شهرها و محیط زیست) تأمین میشود داستان الزام محدودیتهای آبی مؤثر و جدی، کاملاً ساختگی است. مسأله عدم ذخیرهسازی واقعی آب است. در حقیقت استفاده صحیح از این سیستم آبیاری موجب تأمین حجمی بسیار بیشتر از آنچه نیاز داریم، میشود.
سالهای زیادی در نواحی مختلف کالیفرنیا گشتهام تا هرکسی را که گوش شنوا دارد از دلایل حقیقی بحران آب مطلع کنم. اما آگاهی دادن و مجاب کردن میلیونها شهروندی که روزهای پیاپی با خبرهای کذب بمباران میشوند، یک نبرد نفسگیر است. با وجود یک کمپین پروپاگاند تحت حمایت فعالان سوسیالیست، رسانهنماها و منابع خبری کثیر، اذهان مردم آلوده میشود تا جائی که به میل خود در این گرداب فرو میروند؛ درست همانگونه که ایالتشان کاملاً سیستماتیک و تعمّدی از آب محروم شده است. اگر مدت زمان زیادی و با باور قلبی یک دروغ را تکرار کنید و راه حقیقت را سد کنید، بسیاری از مردم نیز شما را باور خواهند کرد، زیرا اطلاعات دیگری در دست ندارند که بتوانند پروپاگاند را به چالش بکشند.
کمپین دروغپراکنی آنچنان سرسخت و مقاومتناپذیر فعالیت میکند که بسیاری از کالیفرنیاییها حتی باور ندارند که حقیقتاً در یک بیابان زندگی میکنند. واقعیت این است که بدون آب سیرانوادا، لسآنجلس در عرض چند ماه و سانفرانسیسکو نیز در کمتر از یک ماه دچار بحران آب میشوند بله درست شنیدید فعالان سوسیالیست در لسآنجلس و سانفرانسیسکو بسیاری از ذخایر آبی که مایهی حیات جوامع خودشان است را محدود کرده و به خطر انداختهاند.
ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم
برگرفته از کتاب شمارش معکوس برای سوسیالیسم