انسان شناسی, تاریخ, تاریخ هنر, جامعه شناسی, روانشناسی, عکاسی, علوم سیاسی, عمومی, فلسفه
فیلم چهار قلب
تیر
سینمای شوروی
این فیلم که پس از قانون زندگی تولید شد، یک کمدی رمانتیک و لطیف بود که کمیته‌ی مرکزی سینما پس از بررسی آن را توقیف کرد.
عامل ممنوعیت این فیلم آندره‌ی ژدانوف و ارزیابی او از فیلم بود که شدت مشکوک بودن بلشویک‌ها به سرگرمی‌های عامه‌پسند را مشخص می‌کند: «تلاش فیلم‌سازان برای سرگرم کردن مردم از طریق سینما در نماهایی مانند پرت شدن بازیگران در آب، پاشیدن آب به‌صورت یکدیگر از لیوان‌های شراب و دیگر ظروف و دیگر حرکات پیش‌پاافتاده صورت می‌پذیرد.
تمامی این ترفندها و الگوهای نمایشی، بسیار ساده و بی‌اهمیت بوده و قادر به برانگیختن جان مخاطبین و القا شور و شوق در آن‌ها نیستند؛ بنابراین یک پس‌زمینه یا بستر کلی برای فیلم‌های کمدی وجود دارد، (بازیگران در فیلم عاشق یکدیگر شده و پس از چندی نقش‌ها را باهم عوض می‌کنند)، یکی عاشق فرد دیگری می‌شود، سپس دو نفر عاشق یک دختر می‌شوند و باز نقش‌ها تغییر می‌کند. این درون‌مایه‌ای نسبتاً آشنا و در برخی موارد ناآشنای فیلم‌های کمدی است.»
کمیته‌ی مرکزی بر اساس بیانات ژدانوف، فرمان توقیف فیلم را صادر کرد. بر اساس محتوای این فرمان، فیلم نتوانسته بود که «واقعیت جامعه‌ی شوروی را منعکس کند و زندگی شهروندان شوروی را به‌سان یک سرگرمی بیهوده و بی‌ارزش تصویر کرده است.»
حاصل وسواس و تعصب بلشویک‌ها در متمدن کردن توده‌های مردم، توقیف بسیاری از فیلم‌های محبوب همین توده‌ها شد. در حقیقت عدم انعطاف سانسورچیان درباره‌ی موارد مجاز یا نا مجاز نمایش در فیلم‌ها یک اشتباه تاکتیکی بود.
چراکه فیلم‌هایی مانند قلبِ چهار می‌توانستند علاوه بر ایجاد فضایی سرگرم‌کننده و مفرح برای تماشاگران این حس را نیز با قدرت هر چه تمام‌تر در ایشان القا کنند که زندگی روزمره در اتحاد جماهیر شوروی می‌تواند بسیار شادتر از آن چیزی باشد که ایشان فکر می‌کنند.
ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم
