نامه ای با عبارت درود بر هیتلر

درود بر هیتلر

بلافاصله پس از تصرف قدرت از سوی نازی ها، هایدگر مشاهده می‌کند که رویدادها یک «نیروی گردآوری کننده نامتعارف»، یک فشار خارق‌العاده برای هماهنگی و فراخوانی به وی اعمال می‌کنند.

وی در سخنرانی مشهور خود به مناسبت پذیرش ریاست دانشگاه، به طور شایسته‌ای قدردانی خود از نیچه به عنوان «آخرین فیلسوف آلمانی خداجو» را اعلام می‌دارد و خواستار «فراخوان جهت بالاترین خدمت به ملت» می‌شود.

هایدگر در نامه‌ای به کارل اشیمت در سال 1933، نامه‌ای که مطابق معمول با عبارت «درود بر هیتلر» به پایان می‌رسید، بار دیگر خواستار «فراخوان و گردآوری نیروهای فکری که می‌بایست آینده را بسازند»، می‌شود.

بعدها هایدگر توضیح می‌دهد که وی در نازیسم امکان «فراخوان درونی و احیای ملت آلمان» را می‌دید و به آن امیدوار بود.

در سال 1933 و در سال‌های پس از آن مجموعه فکری پیرامون رژیم نازی، مجموعه‌ای حول محور نیچه بود، فیلسوفی که خبر از «گذار» می‌دهد؛ مغرب‌زمین در یک گذار دشوار اما گذاری معطوف به یک آغاز جدید قرار دارد و به لطف وضعیت جدیدی که در آلمان، کانون مغرب‌زمین ایجاد شده، دورنمای امیدبخشی پیش روی مغرب‌زمین قرار گرفته است.

ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم

برگرفته از کتاب هایدگر و ایدئولوژی جنگ