وانوسازی، دستکم نه بهصورت انحصاری، یک تمرین دانشگاهی هیجانانگیز درباره خوانش متون نیست که در نهادهای نخبگانه آموزش عالی انجام میشود.
وانوسازی
- وانوسازی یک شیوه گستردهتر و کلی مداخله در ساختارها و نهادهای موجود است – یا حداقل چنین فهمیده میشود.
اگر وانوسازی به تحلیل گفتمان یا نظریه انتقادی محدود میشد، در این صورت اسیر دست یک کار ادبی خاص در یک لحظه خاص تاریخی باقی میماند و ممکن بود نتواند خود را با فرصتها و چالشهای زندگی در قرن بیست و یکم تطبیق دهد.
- در واقع، همانطور که مایکل ناس گفته است، این بیش از هر چیز دیگری چالش یا فرصت معاصر برای وانوسازی است: «زیرا وانوسازی امروزه تنها با تکرار، بازخوانی نامه خود، و پیوند خوردن به جای دیگر، از ریشه جدا شدن و ترجمه شدن به زبانهای دیگر، پیوند خوردن به زمینههای دیگر، دوباره قالب گرفتن براساس شیوهنامههای دیگر، خارج شدن از زمینه اصلی خود و گاه نزدیکتر شدن به خانه میتواند بهکار خود ادامه دهد».
و احتمالاً در معماری بود که وانوسازی خود را به خانه نزدیکتر یافت، حتی اگر آن خانه اساساً آشناغریب باقی بماند.
در این زمینه: وانوسازی تحلیل نیست
برگرفته از کتاب وانوسازی