ویلسون رئیس جمهور آمریکا با یادداشتها و پیششرطهای خود در فرآیند دموکراتیک و پارلمانی شدن حکومت آلمان تردید وارد میکرد و خواستار تحولات بیشتری در زمینه سیاست داخلی آلمان بود.
انقلاب آلمان
تبادل نامه و یادداشت بین دولت ماکس فون بادن و رئیس جمهور آمریکا بیتردید عجیبترین مسئلهای است که بین دو قدرت متخاصم تا قبل از اعلام آتشبس، وجود داشته است. دولت آلمان در یادداشتهای خود همواره تأکید داشت که از زمان اصلاح قانون اساسی در ماه اکتبر، حکومت آلمان دیگر از یک رژیم خودکامه نمایندگی نمیکند، بلکه صرفاً به مردم و یک پارلمان آزادانه انتخاب شده، پاسخگو است. ویلسون رئیس جمهور آمریکا اما به چنین مسئلهای باور نداشت و شک و تردید وی نیز کاملاً بیاساس نبود.
ویلسون در یادداشت خود مربوط به تاریخ بیست و سوم اکتبر مینویسد: «اصلاحات قانون اساسی که وزیر امور خارجه آلمان در یادداشتِ بیستم اکتبر خود به آن اشاره کرده بود، بسیار حائز اهیمت هستند.
با این حال به روشنی نمیتوان نتیجه گرفت که اصل بنیادی یک حکومت پاسخگو به مردم آلمان به طور کامل اجرایی شده باشد، همچنین تضمینی در این زمینه وجود ندارد که این اصلاحات عملی و اساسی که بخشی از آنها مورد توافق قرار گرفته، به صورت دائمی باشند …
بدیهی است که ملت آلمان از ابزاری برای به زیر سلطه درآوردن مقامات نظامی امپراتوری و مجبور کردن آنها به تبعیت از اراده مردم، برخوردار نیست، بدیهی است که نفوذ پادشاه پروس بر سیاست امپراتوری تضعیف نشده است، بدیهی است که ابتکار عمل همچنان در دست کسانی است که تا کنون بر آلمان حاکم بوده اند».
موارد مطرح شده از سوی رئیس جمهور آمریکا به طور کامل اشتباه نبودند، اما نظریات (کاملاً صادقانه) ویلسون (که خود دکترای علوم سیاسی داشت) در مورد جنگ جهانی اول به عنوان یک جنگ صلیبی برای دموکراسی، از یک آرمانگرایی به دور از واقعیت نشأت میگرفتند. با این وجود تحلیلهای وی در مورد شرایط داخلی سیاست آلمان بسیار دقیق بودند.
آیا دموکراسی پارلمانی تازه تأسیس صرفاً به خاطر نظر مساعد فرماندهی عالی ارتش به وجود نیامده بود؟ آیا این حکومت بعد از پایان شرایط نامساعد حاکم بر کشور، نیز میتوانست از موقعیت مطمئنی برخوردار باشد؟ آیا دولت ماکس فون بادن تا زمانی که موجودیت خود را مدیون یک «انقلاب از بالا» باشد، چیزی بیش از یک پوشش پارلمانی نازک در برابر واقعیتهای قدیمی نخواهد بود؟
در این زمینه: نظام سلطنت در آلمان
برگرفته از کتاب خیانت به انقلاب