اشمیت

نزد اشمیت شور و احساس نسبت به «اجتماع تاریخی» با نفی حقوق بشر همراه است.

یکی از اشتباهات بزرگ «فردگرایی لیبرال» این است که از انسان بدون در نظرگرفتن تفاوت‌های عینی، تاریخی-فرهنگی، نژادی یا قومی صحبت به میان می‌آورد.

در واقعیت «اکنون به تعداد انواع جامعه انسانی، انواع حقوق اساسی وجود دارد». جایگزینی اصطلاح «انسان» با اصطلاحات «شهروند» و «خارجی»، دستاورد مشترک نازیسم و فاشیسم است.

مدتی قبل از به قدرت رسیدن هیتلر، اشمیت نوشته بود: «هر فرهنگی و هر دوره فرهنگی مفهوم خاص خود از فرهنگ را دارد. همه تصورات اساسی از فضای فکری انسان، وجودی و نه هنجاری هستند».

در این مورد، نه استناد به مقوله تاریخی‌بودن خاص، بلکه «وجود سیاسی عینی»، نفی هنجارهای عمومی را توجیه می‌کند: با این وجود معنای سیاسی یکسان است و منابع فرهنگی نیز یکسان به نظر می‌رسند.

برگرفته از کتاب هایدگر و ایدئولوژی جنگ

ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم.