اردیبهشت
زن و امور جنسی زن
در مورد نجابت جنسی و اصولی که بر آن استوار است، کمی بیشتر توجه و تحلیل لازم می باشد. و آنچه من خواهم گفت از این استدلالم حمایت می کند که نجابت بر اساس یک ابزار سودمند استوار است. دو تقسیم بندی طبیعی راجع به این موضوع وجود دارد: نجابت زنان و نجابت مردان و درک روح صمیمیت و یگانگی. اولی تقریباً از دومی مهم تر است، زیرا مهم ترین ویژگی زندگی زن، رابطه او با مرد می باشد.
نجابت زن، عقیده ای عمومی در مورد دختری پاک و زنی وفادار به همسرش است. اهمیت چنین عقیده ای به این ملاحظات در ادامه ذکر شده وابسته است. زنان در تمام روابط زندگی به مردان وابسته هستند و مرد تنها در رابطه جنسی به زن وابسته است. بنابراین تمهیداتی برای این وابستگی متقابل در نظر گرفته شده است. مرد مسئولیت کلیه نیازهای زن و همچنین کودکانش را بر عهده دارد که از وجود خودش و همسرش هستند.
تمهیداتی که مبتنی بر رفاه کلی نژاد زن می باشند. برای اجرای این طرح، زنان باید صمیمیت و یگانگی داشته باشند و یک چهره مطلق را به دشمن مشترکشان یعنی مرد نشان دهند که از همه چیزهای خوب زمین برخوردار است و قدرت جسمی و فکری بالاتری دارد تا بتوانند مرد را تسخیر کنند و در کنترل خود بگیرند و همین طور در تملک او سهمی از چیزهایی خوب را به دست آورند.
برای این منظور نجابت همه زنان به اجرای این قانون بستگی دارد که هیچ زنی نباید خود را به دست مردی بدهد به جزء در صورت ازدواج، تا اینکه هر مرد مجبور شود تسلیم گردد و با زنی ازدواج نماید. چنین تمهیداتی برای کل نژاد زن مقرر شده‌اند.
این نتیجه ای است که فقط با رعایت دقیق قانون بدست می آید و بر این اساس، زنان در همه جا با نشان دادن صمیمیت و یگانگی این قانون را حفظ می کنند. هر دختری که مرتکب نقض قانون شود، به، کل نژاد زن خیانت می کند. زیرا اگر هر زن بخواهد چنین خطایی را انجام دهد، رفاه زنان دیگر از بین می رود.
بنابراین همه او را به عنوان کسی که نجابت خود را از دست داده کنار می گذارند. زن ها هم با او ارتباط نخواهد داشت و همه از او مانند طاعون اجتناب می کنند.
همان عذاب به زنی تعلق می گیرد که از همسرش جدا می شود، زیرا او بر ضد قوانینی رفتار کرده که مرد تسلیم آنها شده است. همچنین این رفتار او باعث ترساندن مردان دیگر از چنین تسلیمی می شود و رفاه همه خواهرانش را به خطر می اندازد. این فریب و نقض قانون جرمی است که نه تنها با از دست دادن نجابت شخصی، بلکه با از بین رفتن نجابت شهروندی قابل مجازات می باشد.
به همین دلیل است که ما می گوییم شرمندگی دختر کمتر از زن است. زیرا دختر با ازدواج دوباره نجابت خود را به دست می آورد، در حالی که زن، هیچ کفاره ای نمی تواند برای گناهی که کرده پرداخت کند.
هنگامی که صمیمیت و یگانگی مبنای نجابت زن است و به نظر می رسد که تمهیدی کامل و سالم و بی نظیر حتی مهم تر از توجه و علاقه می باشد، اهمیت فوق العاده آن برای رفاه زنان مشخص می گردد. اما چیزی بیش از ارزش نسبی ندارد و هدفی مطلق نیست، بلکه فراتر از تمام اهداف دیگر هستی بوده و ارزشمندتر از خود زندگی است.
از این نظر، هیچ چیز برای تحسین در رفتار اجباری یا سرد لوکرتیا و ویرجینیا نمی ماند، رفتاری که می تواند به راحتی موجب فاجعه ای غم انگیز شود و احساس وحشتناک عصیان ایجاد کند.
به عنوان مثال: نتیجه گیری امیلیا گالوتی باعث می شود شخصی که از تئاتر بیرون می آید کاملاً روح و روانش نابود باشد. و از طرف دیگر، تمام قوانین مربوط به نجابت زن نمی توانند از همدلی خاصی با کلارا در اگمونت جلوگیری کنند. حمایت زیاد از این اصل نجابت زن موجب صرف نظر از خود آن شده است و تنها کاری که اغلب افراد برای چنین اغراقی انجام می دهند، این است که ارزش نجابت جنسی را مطلق می دانند، اما در واقع آن بسیار نسبی تر از بقیه چیزهاست.
گاهی برخی افراطی عمل کرده و می گویند که ارزش آن کاملاً متعارف می باشد، وقتی که فرد می بیند از زمان توماسی چگونه در همه سال ها و کشورها تا زمان اصلاحات، بی نظمی ها توسط قانون مجاز و تایید شدند بدون اینکه نجابت زن تضعیف گردد، دیگر جایی برای سخن گفتن از معبد میلیتا در بابل نیست.
سپس بر طبق گفته ها نهایتا رفتار و روال خوب جامعه براساس این اصل نجابت با سیستم دوئل خود، سدی در مقابل حملات وحشیگری و خشونت در رفتار می باشد. اما آتن، کورینتوس و روم مطمئناً می توانند به جامعه هایی خوب، بی نظیر و عالی با رفتار و روال خوب، بدون هیچ گونه حمایتی از نجابت به خود ببالند.
و البته این درست است که زنان در این شهرها از موقعیت برجسته ای مانند امروز در جامعه باستان برخوردار نبودند، مخصوصا وقتی که مکالمه ها بیهوده و بی معنی را به استثنای گفتمان های سنگین و پیچیده در نظر بگیریم که دوران باستان را متمایز می کنند.
ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم
برگرفته از کتاب درباره زنان خرد برای مردان
