فروردین
تاریخ عقاید غیرمنطقی انسان
از عناصر مهم در آموزش منفی، تاریخ عقاید غیرمنطقی انسان است. ارسطو ادعا كرد كه زنان دندان‌هاي كمتري نسبت به مردان دارند، اگرچه او مردی متاهل بود. تا آغاز دوران مدرن، همه فکر می کردند که حیوانی بنام سمندر وجود دارد و در آتش زندگی می کند.
شکسپیر این خرافات را تکرار می کند که در سر وزغ جواهر وجود دارد. اما با این سوالات احساسات مردم برانگیخته نشد، پس چقدر بیشتر از این می توان انتظار داشت که در مورد موضوعاتی که انسان ها دارای تعصب شدید بودند، خطایی پیش بیاید؟ در قرن شانزدهم ، همه به جادوگری اعتقاد داشتند، احتمالاً حتی انسان های فقیر به خاطر آن محکوم شدند.
تاریخ در معجزات به اثبات رسیده ای فراوان است که برای هیچ انسان مدرن قابل قبول نیستند. البته من به موضوع معجزات انجام شده توسط مقدسین کاتولیک اشاره نمی کنم، اما برای معجزات دیگر، به همان اندازه ضمانت اخلاقی وجود دارد که توسط آریان، یا نسطوری ، بدعت گذاران مونوفيزيت و یا حتی کافران اجرا می شدند.
هیچ چیز شگفت انگیز نمی تواند در شواهد تاریخی پذیرفته شود، مگر اینکه شواهد دارای قدرت کاملاً غیرمعمول باشند. انسان ها همیشه مستعد اعتقاد داشتن به آنچه بودند که عصرهای بعدی باطل بودن آنها را ثابت کرد و زمان ما نیز از این قاعده مستثنی نیست.
آموزش احساسات نیز به اندازه آموزش عقل به منظور ساختن فیلسوف مهم است و این که بتوانیم انسان را به عنوان محصول شرایط بدانیم. با توجه به این که انواع خاصی از انسان ها عاقل تر از دیگران هستند، این سؤال علمی پیش می آید که انواع عاقل تر چگونه معمولی تر می شوند.
دیدگاه ارتدوکس این است که با موعظه چنین چیزی انجام شود، اما تجربه از این نظریه به طور جدی پشتیبانی نمی کند. انواع علل مانند، آموزش نادرست، رژیم غذایی اشتباه، نگرانی های اقتصادی و غیره ممکن است منجر به این شوند که از انسان رفتار بدی سر بزند. این اتلاف انرژی است، اگر از دست مردی عصبانی شوید که رفتار بدی دارد ، دقیقاً همانطور که حرکت نکردن اتومبیل موجب عصبانیت تان می گردد.
تفاوت در این است که شما می توانید ماشین تان به درون گاراژ هل دهید، اما نمی توانید هیتلر را وادار کنید که به روانپزشک مراجعه کند. با این وجود می توانید کاری در مورد هیتلرهای بالقوه جوان انجام دهید که در همه جا وجود دارند و همچنین شهروندان بالقوه مناسب و معقولی هستند. شما هیچ کار عاقلانه ای در مورد این جوانان انجام نمی دهید، اگرآنها را “گناهکار” بدانید.
این مهم است که بیاموزید با شنیدن نظرات متفاوت با خودتان خشمگین نشوید، بلکه تلاش کنید تا بفهمید آنها چگونه به این عقاید رسیده اند. اگر بعد از درک این موضوع، آنها هنوز هم به نظرتان اشتباه هستند، سپس با آنها بسیار مؤثرتر مبارزه کنید، حتی اگر ادامه دادن موجب وحشت شما می شود.
من پیشنهاد نمی کنم که فیلسوف نباید بدون احساس باشد؛ انسانی که هیچ احساسی ندارد، اگر چنین انسانی وجود داشته باشد، هیچ کاری نمی کند و بنابراین به هیچ چیزی نمی رسد. هیچ کس نمی تواند امیدوار باشد که به فیلسوف خوبی تبدیل می شود، مگر اینکه احساس خاص و متفاوت با بقیه داشته باشد.
او باید تمایل شدیدی به درک جهان داشته باشد، تا جایی که ممکن است و به خاطر درک بیشتر، او باید مایل به غلبه بر چشم اندازهایی محدود باشد که درک درست را غیرممکن می کنند.
او باید یاد بگیرد که فقط به عنوان یک انسان و نه عضوی از این یا آن گروه، فکر کند و احساس داشته باشد. اگر بتواند، او خود را از محدودیت هایی دور خواهد کرد که به عنوان یک انسان در معرض آنها قرار دارد.
اگر می توانست جهان را به عنوان یک مریخی یا ساکن شباهنگ تصور کند، اگر می توانست خود را به عنوان موجودی ببیند که به نظر می رسد برای یک روز زندگی می کند و یا به عنوان موجودی که برای یک میلیون سال زندگی می کرد، او فیلسوف بهتری می شد. اما او نمی تواند این کار انجام دهد،
زیرا به جسم با اندام های ادراک انسانی پیوند خورده است. تا چه حد می تواند بر این ذهنیت انسانی غلبه کند؟ آیا می توانیم دریابیم که جهان چیست و نه اینکه چگونه به نظر می رسد؟
این همان چیزی است که فیلسوف آرزوی دانستن آن را در سر دارد و برای رسیدن به همین هدف است که باید چنین تمرینی بی طرفی طولانی را پشت سر بگذارد.
تاکنون من نگران موضوع آموزش فلسفی قبل از فلسفه بودم و حالا به سؤالاتی رسیده ام که کاملا فلسفی هستند، وقتی آموزش خود را در منطق و علم تمام کردید، چه کارهایی باید بکنید تا آموزش های تان متمرکز بر روی مشکلاتی باشند که باعث می گردند شما بخواهید به یک فیلسوف تبدیل شوید؟
ما بیشتر در برگه ای در مورد این بحث مطلب گذاشته ایم
برگرفته از کتاب هنر فلسفه پردازی
فلسفه
