متعصبین

دوست گرامی من

از من پرسیده‌اید که درباره‌ی رواداری متقابل مسیحیانی که مذاهب متفاوت دارند، چه می‌اندیشم. باید آزادانه پاسخ بدهم که این رواداری را نشان شاخص و اصلی کلیسای راستین می‌دانم.

هستند افرادی که به شکوه مناسک و قدمت نام‌ها و اماکن مذهبی خود فخر می‌ورزند و در مقابل هستند افرادی که اصلاح مذهب‌شان را مایه غرور خود می‌دانند و هردو طرف به حقانیت دین‌شان می‌بالند (زیرا هرکس به گمان خودش بر دین حق است)؛ این قبیل رفتارها، بیش از آنکه نشان کلیسای مسیح باشد، نشان تلاش آن افراد برای رسیدن به قدرت و سیطره بر انسان‌های دیگر است.

حتی اگر کسی درباره‌ی تمام اموری که یاد کردم ادعایی کاملاً راستین داشته باشد، ولی از خیرخواهی، فروتنی و حسن نیت در قبال تمام انسان‌ها، حتی غیرمسیحیان، برخوردار نباشد مسلماً خودش یک مسیحی راستین نیست.

• نجات‌بخش ما به پیروانش گفت: «در میان ملل بیگانه، پادشاهان بر مردم حکمرانی می‌کنند و صاحبان قدرت، ولی‌نعمت خوانده می‌شوند، ولی شما این‌گونه نباشید.»

دین راستین به شکل دیگری است. غایت دین ایجاد غرور یا فخر در انسان‌ها نیست و یا اینکه به کلیسا سلطه‌ی سیاسی بدهد و یا شکلی از قدرت را ایجاد کند؛ بلکه دین برای این است که زندگی آدمی را فضیلت‌مند و از گناه خالی کند.

هرکسی که به کلیسای مسیح می‌پیوندد، باید اول با شهوات و رذیلت‌های نفس خویش بجنگد. هیچ‌کس از مسیحی نامیدن خود سودی نمی‌برد مگر اینکه زندگی‌اش پاک، کردارش بی‌ریا و روانش مهربان و ملایم باشد:

«ستون‌های سلطنت خداوند استوار است […] و او خود می‌داند مومنانش کیستند و هرکس به مسیح شهادت داد باید از گناه پرهیز کند».

ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم

برگرفته از کتاب رساله‌ای درباره رواداری