کنترل جریان رسانه‌ها در آلمان شرقی

در بلوک سوسیالیستی رادیو و تلویزیون آلمان شرقی با چالش‌های منحصربه‌فردی روبرو بود. کنترل جریان رسانه‌های چاپی خارجی امکان‌پذیر بود، اما کل کشور رادیوی آلمان غربی را دریافت می‌کرد و 80 درصد جمعیت تحت پوشش تلویزیون آلمان غربی بودند.

• برای سال‌ها تلاش‌های جدی برای ممانعت از گوش‌دادن به برنامه‌های آلمان غربی صورت گرفت؛ این اقدامات به‌ویژه پس از ایجاد دیوار برلین در سال 1961 تشدید شد.

آلمان شرقی و رسانه

رویکرد رایج این بود که گروه‌هایی متشکل از والدین و فرزندان متعهد شوند از رسانه‌های غربی احتراز ‌کنند. گاهی اوقات به‌عنوان راهی برای جمع‌آوری اطلاعات به‌منظور استفاده علیه والدین، دانش‌آموزان تشویق می‌شدند در مورد آنچه در خانه تماشا می‌کردند صحبت کنند.

گروه‌هایی از حزب جوانان آلمان آزاد آنتن‌هایی را که به سمت غرب نشانه رفته بودند تخریب می‌کردند.

اگرچه این عمل کارایی چندانی نداشت، زیرا بسیاری می‌توانستند با آنتن داخل اتاق یا در اتاق زیر شیروانی تلویزیون آلمان غربی را دریافت کنند.

در پایان جمهوری دموکراتیک آلمان سپر انداخت. اریش هونکر در مه 1973 اعلام کرد که مردم آزادند هر آنچه را که می‌خواهند تماشا کنند؛ اگرچه صحبت‌کردن در فضای عمومی راجع به آنچه می‌دیدند همچنان می‌توانست مشکلاتی را به بار آورد.

این امر منجر به وضعیت جالبی شد که در آن رسانه‌های جمهوری دموکراتیک آلمان گاهی به رسانه‌های غربی واکنش نشان می‌دادند، با این فرض که مخاطبانشان آن برنامه‌ها را دیده یا شنیده‌اند، بی‌آنکه بتوانند به‌وضوح بگویند که این کار را انجام می‌دهند.

اخبار تلویزیون با بیشترین دقت نظارت می‌شد. هم­زمان با پیشرفت رسانه‌های جدید ، فیلم‌های خبری محو شدند. ازآنجایی‌که مردم برای تماشای اخبار شبانه پولی پرداخت نمی‌کردند، انگیزه کمتری برای هیجان‌انگیز کردن آن وجود داشت.

هر شب برنامۀ پخش اخبار به ادارۀ تهییج می‌رفت و با دستورات واضح و شفاف برمی‌گشت. دستورالعمل‌ها گاهی بعد از شروع برنامه می‌رسید. در 6 اکتبر 1989 هونکر تغییرات در آخرین لحظه را باب کرد. پیامد آن عموماً پخش دلهره‌آوری بود مملو از فهرست‌های بلندبالایی از نام‌ها و عناوین.

در این زمینه: قدرت و پروپاگاندا

برگرفته از کتاب: کمرهای خم شده