در دنیای امروزی وجود دو چیز ضروری است
اول انسجام و نظام مندی سیاسی برای ریشه کن کردن جنگ، انسجام اقتصادی برای اینکه انسانها را قادر سازد که پربارتر و خلاقانه تر کار کنند، بخصوص در جوامعی که جنگ آنها را به ویرانی کشیده، و نظام مندی آموزشی برای برای به وجود آوردن یک اینترناسیونالیسم متعادل، و دوم ویژگیهای اخلاقی – ویژگیهایی که سالها اخلاق گرایان حامی آنها بوده اند، با این وجود توفیق چندانی کسب نکردهاند.
ویژگیهایی که نیاز مبرم به آنها احساس میشود، نوع دوستی و صبر است، نه آن باور و عقیده متعصبانهای که توسط این همه مکاتب فراگیر به ما خورانده میشود.
به نظر من این دو هدف یعنی هدف سازمانی و هدف اخلاقی با هم عجین هستند؛ هر کدام در پی دیگری میآید. در واقع اگر دنیا بخواهد در مسیر درست گام بردارد، باید به هر دو هدف هم زمان بپردازد.
افکار و تمایلات پلید و فاسدباید به صورت تدریجی از جامعه زدوده شود و سازمانهایی که توسط آنها افراد بتوانند متقابلا به هم کمک کنند، افزایش یابد. افراد باید به این درک اخلاقی و عقلی برسند که همه ما اعضای یک خانواده هستیم و سعادت و خوشبختی هیچ کس با نابودی دیگری به وجود نمیآید.
در حال حاضر عیوب اخلاقی سد راه شفاف اندیشی است و افکار مشوش به عیوب اخلاقی میدان میدهند. هرچند بعید است که بمب اتم باعث شود افراد از ترسشان سراغ عقل و صبر بروند، ولی اگر چنین چیزی اتفاق بیافتد، دلیل میشود که ما مخترعین بمب اتم را مورد ستایش قرار دهیم.
ما بیشتر در برگه ای دیگر در مورد بخشی از این کتاب مطلب گذاشتهایم
برگرفته از کتاب در ستایش شکاکیت
نوشته برتراند راسل