گراهام ریچ و اسپیواک
دکتر گراهام ریچ دارای مدرک دکترای ادبیات معاصر آفریقای جنوبی از کالج امانوئل کمبریج است. او متخصص ادبیات پسااستعماری است و در حال حاضر در دانشگاه آکسفورد تدریس می کند.
گایاتری چاکراورتی اسپیواک، نویسنده مقاله «آیا فرودست میتواند سخن بگوید؟» (1988)، در 24 فوریه 1942، پنج سال پیش از استقلال هند از بریتانیا، در کلکته بهدنیا آمد. این تجربه اولیه در هند ممکن است بر علاقه بعدی او به افراد فرودست- فقیرترین و طردشده ترین اعضای جامعه – تأثیرگذار بوده باشد.
اسپیواک در سطحی گسترده بهعنوان یکی از مهمترین روشنفکران پسااستعماری شناخته میشود – محققانی که به بررسی اثرات سلطه خارجی بر مستعمرات سابق کشورهای اروپایی مانند بریتانیا و فرانسه میپردازند. او آثار ابداعی و پیشگامانهای در حوزه مطالعات فرودستان منتشر کرده است، حوزه پژوهشی مربوط به تاریخ فقیرترین افراد جهان – کسانی که هیچ تحصیلات یا شغلی ندارند و هیچ ابزاری هم برای بهدست آوردن آنها ندارند.
اسپیواک، قبل از تولد 18 سالگی خود، در سال 1959 با رتبه ممتاز درجه یک در زبان انگلیسی و نشان طلا در ادبیات انگلیسی و بنگالی از دانشگاه کلکته فارغالتحصیل شد. او در سال 1959 از هند به ایالات متحده رفت و در دانشگاه کورنل ایالت نیویورک آمریکا مدرک کارشناسی ارشد گرفت.
او یک سال تحصیلی در کالج گیرتون دانشگاه کمبریج بریتانیا به تحصیل پرداخت و سپس به آمریکا بازگشت تا دکترای خود را در کورنل، تحت راهنمایی فیلسوف واسازی پل دو مان، تکمیل کند. واسازگرایی بهدنبال «واسازی» متون از طریق روشهایی مانند شناسایی سوگیریهای ایدئولوژیکی – جنسیتی، نژادی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی – است که متون در خود حمل میکنند.
او پس از اخذ دکترا در چندین دانشگاه آمریکایی تدریس کرد و به یک مترجم و نظریهپرداز پسااستعماری تبدیل شد (یعنی، نظریههایی برای فهم بهتر چیزهای مورد مشاهده در جهان – در مورد او، بیقدرتی افراد بسیار فقیر- ارائه کرد). او اکنون استاد گروه ادبیات انگلیسی و تطبیقی دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک است.