عشق و قانون

راسل قهرمان آزادی جنسی بود. او می­نویسد، اگر از آن خوشتان می­آید، انجامش دهید.

راسل تصویری از زنی خانه­دار را ترسیم می­نماید که از نظر جنسی ارضاء نشده و به همین خاطر، به طور غریزی، در هنگام رابطه با شوهرش خود را پس می­کشد و از اینکه از آن رابطه­ها لذتی ببرد، واهمه دارد. او از چه چیزی می­ترسد؟

شکایت راسل به اخلاقیت سنتی جنسی اینست که در سنی پایین، به ما آموزش داده می شوند، اینکه، زمانی به ما گفته می­شود، بعضی از چیزها پلید هستند که سن ما آنچنان پایین است که ما نمی­توانیم به طور کامل، آنها را درک کرده یا متوجه شویم، و آن حس ندامت حزن­انگیزی که به دنبال آن به سراغ ما می­آید، بدین معنا است که ما فکر می­کنیم کار بدی انجام داده­ایم، اما نمی­دانیم چرا تن به این کار داده­ایم.

این بدان معنا است که ما قادر نیستیم، انتخاب­هایی که فکر می­کنیم منطقی هستند را انجام دهیم. ما مدام بین حس انکار که حاصل از یک اصل اخلاقی غریزی و تحمیلی است و رفتاری که ما تصور می­کنیم خطاآمیز است و به جای لذت، بیشتر به ما احساس گناه و نگرانی می­دهد، مردد می­مانیم.

اگر قرار بود بگوییم که احساس خوبی به ما دست می دهد، ولی اشتباه است، در این صورت راسل با ما مخالفت می­کرد و می­گفت، در این صورت چرا اشتباه است.

او از زمانی صحبت می­کند که در آن، رابطه جنسی خارج از ازدواج، همجنس­بازی، و خودارضائی، از طرف دیگران، اما نه خود او، گناه محسوب می­شدند. او اهمیت زیادی به مشکلات ناشی از شیوع بیماری های مراقبتی و حاملگی ناخواسته نمی­داد. خیلی از ما می­توانیم در حالتی که روانشناسان ‘حالت سرد’ می­نامند، منطقی رفتار کنیم.

اما در ‘حالت داغ’ (که شما برای شناخت آن، نیاز به توضیح ندارید)، متوجه می­شویم که فرآیندهای تصمیم­گیری ما بسیار متفاوتند و به ندرت تحت کنترل فلسفه می­باشند.

اگر احتیاط در مورد حرف­های او را کنار بگذاریم، نکته اصلی بحث او، هنوز خوب به نظر می­رسد. آیا دلتان می­خواهد که خود­ ارضائی کنید؟ اگر از آن خوشتان می­آید، چرا که نه؟ این کار را بکنید (البته اگر در اداره هستید، ابتدا شرایط استخدام خود را در نظر بگیرید).

آیا دوست دارید که شریک جنسی شما مثل یک افسر پلیس لباس بپوشد؟ به شرط آنکه کلید دستبند را گم نکنید، این چیزی نیست که در مورد آن احساس گناه کنید، می­توانید این کار را انجام دهید، مگر اینکه، او واقعاً بخواهد شما را دستگیر کند.

ما در انگلستان تعهد داریم که به کودکان خود، خوب و بد را یاد دهیم، این در حالی است که ما بالاترین میزان حاملگی در سن پایین بیست سالگی را به خود اختصاص داده­ایم.

اما در هلند، آموزش جنسی به صورت امری عادی به کودکان آموزش داده می­شود، اینکه کودکان دوازده ساله چگونه از کاندوم استفاده کنند. حتی طریقه خود ارضایی نیز به آنها یاد داده می­شود.

در این کشور، یک نوجوان شانزده ساله، مفهوم نزدیکی کردن از پشت را می داند و دو کودک دوازده ساله اجازه دارند که باهم نزدیکی کنند. نتیجه آن، پایین­ترین میزان حاملگی در سن پایین و میزان شیوع بیماری های مراقبتی در اروپا است.

آنها الگویی را دنبال کرده­اند که اگر راسل بود، از آن خوشش می­آمد. او می­گوید، تا زمانی که کودک، به نزدیکی سن بلوغ نرسیده، نباید هیچ نوع اخلاق جنسی را، هر چه که باشد، به او آموزش داد.

هرگاه، قانونی برای آنها تعیین می­کنید، اول اطمینان حاصل کنید که آن قانون منطقی است و در هر بخشی برای آنچه که می­گویید دلایل خوبی برای خود دارید. در نظر داشته باشید که راسل به خدا اعتقاد نداشت، بنابراین اینکه ‘این موضوع در انجیل آمده است’، چیزی نبود که او به آن فکر می­کرد.

مدل هلندی نشان می­دهد که داشتن نگرشی بازتر نسبت به اخلاق جنسی، می­تواند اثرات مفیدی داشته باشد. اما، با گذشت هشتاد سال، ما به عنوان یک جامعه، به قدری از بهشت جنسی راسل فاصله داریم که گویی این فاصله تا ابد ادامه خواهد داشت.

ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم

برگرفته از کتاب فتح خوشبختی