شهریور
لودویک ویتگنشتاین
قصر ویتگنشتاین مزین به «آثار اساتید مکاتب هنری وین و مونیخ نظیرگوستاو کلیمت، آثاری از مکتب هنری جدایی وین و همچنین آثاری از خانه هنرمندان و نقاشان» شده بود و در حقیقت «نحوه زندگی سطح بالای یک صنعتگر بزرگ اواخر قرن نوزدهم » را مجسم می‌ساخت، خانه‌ای مجلل که با هر قصری از این نوع قابل مقایسه بود و تنها شاید اندکی «بزرگ‌تر و اشرافی تر» به نظر می‌رسید.
لودویگ جوان در چنین خانه‌ای در ابتدا با موسیقی و هنرهای تجسمی آن دوران آشنا شد، بیش از همه با موسیقی دانانی نظیر یوهانس برامس و گوستاو مالر و همچنین نقاشان متعلق به مکتب هنری جدایی وین، مکتبی که کارل ویتگنشتاین کمک مالی فراوانی جهت احداث ساختمان گالری آن در میدان کارل وین متقبل شده بود.
گوستاو کلیمت در سال 1905 تصویر رسمی مراسم عروسی مارگارته خواهر لودویگ با ژروم استونبورو فرزند یک خانواده صنعتگر و متمول نیویورکی، را نقاشی کرد. لودویگ جوان توانست در ابتدا از طریق مارگارته خواهر روشنفکر و فاضل خود و همچنین بزرگ ترین خواهرش هرمینه که فردی بسیار کتابخوان بود، با فلسفه شوپنهاور که محرکی بزرگ برای فلسفه ابتدایی وی محسوب می‌گردد و همچنین آثار کارل کراوس و اوتو واینینگر آشنا شود.
به ویژه کتاب «زن ستیزانه» و تا حدی «یهود ستیزِ» اوتو واینینگر به نام «جنسیت و شخصیت، یک پژوهش بنیادی»، به دلایل نه چندان مشخصی در طول زندگی لودویگ ویتگنشتاین به نقطه مرجع وی بدل گشت، کتابی که وی همواره دوستانش را با وجود شگفتی فراوان آنها، به مطالعه آن توصیه می‌کرد. ویتگنشتاین همچنین از طریق خواهرش مارگارته خیلی زود با روانکاوی بنیانگذاری شده توسط زیگموند فروید آشنا شد، دانشی که وی همواره برخوردی دوگانه با آن داشت، اما در اواخر زندگی وی تصوراتش از روش‌های فلسفی را تحت تأثیر قرار داد.
به لودویگ ویتگنشتاین جوان در محیط خانوادگی نه به عنوان یک استعداد فکری، بلکه بیشتر به عنوان یک استعداد عملی نگریسته می‌شد و به همین دلیل برای ادامه تحصیل به دبیرستانی در شهر لینتس فرستاده شد که برنامه آموزشی آن بیشتر عملی قلمداد می‌گردید، لودویگ در تابستان سال 1906 با نگارش مطلبی در مورد یک بیت شعر از یوهان گوتفرید هردِر شاعر معروف آلمانی در عصر روشنگری، موفق به اخذ دیپلم در این دبیرستان شد.
وی در نظر داشت تحصیلات دانشگاهی خود را در وین و در رشته فیزیک زیر نظر لودویگ بولتسمان ادامه دهد، اما برنامه وی به دلیل خودکشیِ بولتسمان در همان سال نقش بر آب شد. به همین خاطر ویتگنشتاین تصمیم گرفت، تحصیلات خود را در رشته مهندسی مکانیک در دانشکده صنعتی شارلوتنبورگ از سر گیرد، دانشگاهی که امروزه با نام دانشگاه صنعتی برلین شناخته می‌شود، اما به خاطر اینکه درخواست وی برای تحصیل در این دانشگاه پذیرفته نشد، وی در سال 1908 بنا به توصیه پدرش راهی انگلستان شد تا تحصیلات خود را در دانشکده صنعتی منچستر ادامه دهد.
در این دانشکده ویتگنشتاین به مسائل علوم مهندسی در هوانوردی علاقه مند شد و به همین دلیل مشغول به کار بر روی طراحی و توسعه نوعی موتور هواپیما شد که در سال 1910 موفق به ثبت اختراع آن به نام خود گردید. مشکلاتی در ریاضیات که ویتگنشتاین در حین کار مهندسی خود با آنها روبرو گردیده بود، وی را وادار به تعمق و تفکر در مسائل بنیادی ریاضیات کرد. به همین دلیل وی شروع به مطالعه اثر برتراند راسل با عنوان «بنیان‌های ریاضیات» و کتاب گوتلوب فرگه با عنوان «مبانی حساب» نمود و سعی کرد با هر دوی این نویسنده‌ها ارتباط برقرار نماید. فرگه پاسخ نامه ویتگنشتاین را داد و وی را ترغیب نمود تا به صورت نظام مندی به تحصیل مسائل اساسی فلسفه ریاضیات و منطق، نزد راسل در دانشگاه کمبریج بپردازد.
ما بیشتر اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم.
برگرفته از کتاب ویتگنشتاین و پیامدها
