هولوکاست

در اواخر ماه ژوئیه سال 1941، در اوج امیدواری برای پیروزی سریع در برابر اتحاد جماهیر شوروی، به صورت رسمی به هایدریش مأموریت داده شد تا مقدمات «راه‌حل جامع مسئلۀ یهودیان» را آماده نماید.

هولوکاست و کشتار دسته جمعی یهودیان

در اواسط ماه آگوست سال 1941، هیتلر دستور داد تا یهودیان آلمانی با ستارۀ زرد داوود علامت‌گذاری شوند، البته چنین دستوری به پیشنهاد یوزف گوبلز، وزیر تبلیغات صادر شد. هیتلر همچنین در همان زمان تصمیم گرفت که تبعید یهودیان، «بلافاصله پس از پایان جنگ در جبهه‌های شرقی»، از سر گرفته شود. اما هیتلر ظرف مدت یک ماه در تصمیم خود تجدید نظر کرد.

• هیملر در دستوری به تاریخ هجدهم سپتامبر نوشت، «پیشوا آرزو می‌کند که سرزمین رایش و سرزمین‌های تحت‌الحمایه، از غرب تا شرق، هر چه سریع‌تر از یهودیان خالی و خلاص شوند.

بنابراین، من تلاش خواهم کرد که در صورت امکان در همین سال، یهودیان رایش و سرزمین‌های تحت‌الحمایه را در گام نخست به سرزمین‌هایی که در دو سال اخیر در شرق به آلمان اضافه شده‌اند، منتقل نمایم و سپس در بهار سال آینده آنها را به مناطق شرقی روسیه تبعید نمایم.

من در نظر دارم حدود شصت‌هزار یهودی آلمانی و سرزمین‌های تحت‌الحمایه را به گتوی واقع در شهر ووچ منتقل نمایم تا زمستان را در آن‌جا سپری کنند». تغییری که در این بازۀ زمانی روی داد، کاملاً آشکار است:

در اواسط ماه آگوست سال 1941، هیتلر اعلام کرد که می‌بایست فرآیند تبعید یهودیان، پس از پایان لشکرکشی به شرق آغاز شود؛ در اواسط سپتامبر همان سال اما وی درخواست کرد که این فرآیند هر چه سریع‌تر شروع گردد.

ایدۀ نامشخصِ آغاز «راه‌حل نهایی مسئلۀ یهودیان» به شکل اسکان‌ آنها که به پس از پایان جنگ موکول گردیده بود؛ به نفع تصمیم هیتلر مبنی بر این‌که تبعید یهودیان می‌بایست در طول جنگ آغاز شود، ملموس‌تر شد.

این اتفاق که در واقع زمانی روی داد که توسعه‌طلبی نظامی هیتلر متوقف مانده بود، نمایان‌گر چگونگی ارتباط بین روند جنگ و نابودی و تعقیب سیستماتیک یهودیانِ اروپا است: با توجه به این‌که لشکرکشی به شرق بیش از برنامه‌ریزی‌های اولیه به طول انجامیده بود، مشخص کردن سرنوشت یهودیان به موضوعی حائز اهمیت برای هیتلر بدل گشت، چون در صورت نابودی یهودیان، وی دست‌کم به یکی از اهدافِ مأموریت ایدئولوژیک خود، به شکلی دائمی و برگشت‌ناپذیر دست یافته بود.

• بر این اساس، در موضوع نابودی یهودیان حتی اندیشیدن به مسائلی که به نفع اقتصاد جنگ تمام می‌شدند نیز هرگز مطرح نبود. برای مثال در ماه نوامبر سال 1941 یکی از مقامات مسئول در شهر ریگا، خواستار پاسخ به این پرسش شد که «آیا می‌بایست همۀ یهودیان ساکن در مناطق شرقی از میان بروند؟

آیا نابودی یهودیان می‌بایست بدون توجه به سن، جنسیت و منافع اقتصادی آنها (برای خدمت در ارتش و کار در تسلیحات‌سازی) روی دهد؟»، پاسخ برلین به چنین پرسشی کاملاً واضح و روشن بود: «مصالح و منافع اقتصادی نمی‌بایست در این مسئله لحاظ شوند».

در این زمینه: هیتلر و یهودیان

برگرفته از کتاب: جهان بینی آدولف هیتلر