اسطوره سازی

در سال‌های پایانی دهه‌ی 1930 چندین فیلم به‌ظاهر در ژانر تاریخی- انقلابی برای تولید برنامه‌ریزی شد تا در آن‌ها به نقش رهبران حزب در دوران انقلاب اکتبر پرداخته شود. از میان این فیلم‌ها می‌توان به لنین در اکتبر و ادامه‌ی آن لنین در سال 1918 اشاره کرد.

این فیلم‌ها به دنبال تقویت اسطوره‌ی قهرمانی و عظمت انقلابی لنیـن بودند، مضاف بر اینکه می‌خواستند نشان دهند که استدلال‌ها (تفکر) ی بلشویکی همیشه درست و قانع‌کننده هستند.

در فیلم لنین در سال 1918، فضای وحشت پس از انقلاب، اعدام دشمنان، خائنان و دلالان نان و همچنین غصب غلات از دهقانان همگی با دلیل محاصره بودن بلشویک‌ها توسط ارتش سفید و قوای متفقین حامی آن‌ها توجیه می‌شود.

چراکه در این وضعیت ایشان هم باید با دشمنان داخلی مبارزه کرده، آن‌ها را از بین می‌بردند و هم به نیروهای خود آذوقه‌ی کافی می‌رساندند.

در پایان فیلم، لنین در گفتگویی با استالین به وی می‌گوید که بدون «خشونت» و «آهن» انقلاب شکست خواهد خورد. این فیلم نه‌تنها استقرار خشونت‌آمیز رژیم شوروی را توجیه می‌کند، بلکه به این نکته نیز اشاره می‌کند که وحشیگری نظام در دوران استالین با توجه به وجود به‌ظاهر مداوم دشمن طبقاتی به همان اندازه توجیه می‌شد.

دیگر فیلم‌های این طرح برنامه‌ریزی‌شده، بر جانشینی بدیهی استالین پس از مرگ لنین تأکید می‌کردند، مانند درخشش بزرگ (1938) که در آن دو مرد انقلابی با رابطه‌ای بسیار نزدیک به یکدیگر نمایش داده‌شده بودند.

ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم

برگرفته از کتاب سینمای شوروی سیاست و اقناع در دوره استالین