سانسور در سینمای شوروی

سانسور

سانسور در سینمای شوروی از سال‌های پایانی دهه‌ی 1920 به بعد بر آثار مختلف سینمایی به‌گونه‌ای بسیار شدید و فزاینده اعمال می‌شد.

در این فرآیند می‌توان عنصری آشکار از اندیشه‌ی تدافعی بلشویسم را مشاهده کرد که تا حد زیادی زیربنای نظام دقیق بررسی‌ و نظارت‌های مسلط بر صنعت سینمای شوروی بوده است.

پیش‌ازاین بیان کردیم که بلشویک‌ها تمایل زیادی به پیوند با یک نوع مارکسیسم نا منعطف و جزم‌گرا بااحساسی کاملاً واقعی از قطعیت علمی داشتند.

این باعث پدید آمدن نوعی خودبینی فکری شد که در اثر آن انقلابیون مدعی بودند که «معمای تاریخ» را درک می‌کنند.

بااین‌حال همواره یک احساس ترس و ناامنی در کنار این خودبزرگ‌بینی توهمی قرار داشت و آن عبارت از عدم اطمینان پذیرفته شدن ایدئال سیاسی آن‌ها توسط توده‌ها یا تضعیف آن در نزد ایشان بود.

بر همین اساس برای اینکه سینما بسان یک سلاح دفاعی در خط مقدم نبرد در برابر ضد برهان‌ها، بدبینی‌ها یا نارضایتی‌ها عمل کند، فیلم‌های آن باید تحت بررسی دقیق قرار گیرند.

در اواخر دهه‌ی 1930 روندی که مدیریت سینما در رد ایده‌ها و فیلم‌نامه‌هایی که به مسائل سیاسی روز توجه نداشتند یا حکومت اتحاد شوروی را به نحوی از انحا موردستایش و تمجید قرار نمی‌دادند پی گرفته بود.

چشم‌انداز آرمان واقعی «سینما برای توده‌های میلیونی مردم‌« را در معرض خطر جدی قرار داد، چراکه جنبه‌ی سرگرمی فیلم‌های محصول شوروی در معرض حملات فزاینده قرار داشت.

ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم

برگرفته از کتاب سینمای شوروی