اسپیواک و فرودستان

از نظر گایاتری چاکراورتی اسپیواک، فرودستان افرادی هستند که «از تمامی خطوط تحرک اجتماعی حذف شده‌اند»- «دهقانان بی‌سوادی» که به آموزش یا منابع دیگری که باعث بهبودی موقعیت آنان در جامعه می‌شود، دسترسی ندارند. او در «آیا فرودست می‌تواند سخن بگوید؟» می‌پرسد که آیا این امکان برای افراد فرودست وجود دارد که صدای خود را به‌گوش دیگران برسانند و بدین‌ترتیب خود را بازنمایی کنند.

فرودستان

نتیجه‌گیری او این است که ساختارهای جهانی قدرت، اعم از دانشگاهی، اقتصادی، یا سیاسی، در حال حاضر به فرودستان اجازه سخن گفتن نمی‌دهند. کلمه «سخن گفتن» در این‌جا به‌معنای نه تنها گفتن چیزی است، بلکه به‌معنای به‌رسمیت شناخته شدن پیام فرد است.

• افزون بر این، هرگونه تلاش صاحبان قدرت در جامعه برای واگذاری حق گفتار جمعی به فرودستان باعث تحریف موضع آن‌ها خواهد شد و بار دیگر فرصت سخن گفتن از طرف خود را از فرودستان سلب می‌کند.

استدلال اصلی اسپیواک باعث برجسته شدن مشکلات اخلاقی می‌شود که هنگام بازنمایی دیگران یا سخن گفتن به‌جای آن‌ها پدید می‌آید. این ممکن است شگفت‌انگیز به‌نظر برسد، زیرا همان‌قدر که بازنمایی سیاسی برای فرودستان مطلوب به‌نظر می‌رسد برای هر گروه خواهان ارتقای موقعیت خود در جامعه هم مطلوب است.

اما منظور اسپیواک بسیار گسترده‌تر است، و نشان می‌دهد که همه اشکال بازنمایی مانع شنیدن شدن صدای فرودستان می شوند و بدین‌ترتیب باعث بی‌معنی شدن تلاش‌های آن‌ها برای سخن گفتن می شوند. این‌طور نیست که افراد فرودست نمی‌توانند چیزی بگویند، بلکه به این معناست که سخن گفتن از موضع یک فرودست در جامعه هرگز شنیده نخواهد شد.

در این زمینه: انسجام نظرات اسپیواک

برگرفته از کتاب تحلیلی در باب آیا فرودست می تواند سخن بگوید