بدفهمی و اختلال زبان

تأخیر در زبان یا اصطلاحاً دیر به‌حرف افتادن، به‌مرور زمان و با رشد کودک از بین می‌رود. اما اختلال زبان، معلولیتی است که در طول زندگی فرد با فرد همراه می‌باشد.

اختلال زبان

البته این بدین معنا نیست که توانایی زبان قابل تمرین و بهبودی نیست. کودکان مبتلا به‌اختلال زبان، با تمرین‌های درست، پیشرفت‌های چشمگیری از خود نشان می‌دهند، اما روند این پیشرفت‌ها نسبت به رشد زبان نزد هم­سن‌وُ­سالان خود کُندتر است و دقیقاً به‌همین دلیل نوآموز مبتلا می‌تواند به‌لحاظ علمی از سایر همکلاسیان خود عقب بماند.

اختلال زبان، فقط در آموزش زبان فارسی تأثیر منفی می‌گذارد. نوآموز می‌تواند در سایر مواد درسی بدون کوچک‌ترین مشکلی پیشرفت کند.

اختلال زبان، کمابیش بر یادگیری کلیه‌ی مواد درسی تأثیر منفی می‌گذارد، زیراکه زبان، نخستین ابزار مواد درسی است. مواد درسی، هریک حاوی مفاهیم و اصطلاحات ویژه‌‌ای هستند. بدون آموختن این مفاهیم و اصطلاحات یادگیری و درک اطلاعات و دستورالعمل‌ها ممکن نیست. از سوی دیگر اطلاعات همواره به‌دو صورت شفاهی و کتبی بیان می‌شوند و از دانش­آموز خواسته می‌شود که آموخته‌هایش را به‌صورت شفاهی یا کتبی بیان کند.  

چندزبانه بودن هرگز نمی‌تواند باعث اختلال زبان شود. ولی کودکی‌که در یک زبان اختلال نشان دهد، در سایر زبان‌ها نیز اختلال دارد. چندزبانه‌بودن را می‌توان با ورزش مقایسه کرد.

ورزش، معلولیت جسمی و حرکتی ایجاد نمی‌کند (مگر این‌که هنگام ورزش کردن حادثه‌ای ناگهانی رخ دهد). چندزبانه‌بودن نیز، باعث نارسایی‌های زبانی نمی‌شود (مگر این‌که محیط آموزشی نامناسب باشد. دراین‌صورت فرد به‌اختلال زبان مبتلا نمی‌شود، بلکه بنا به‌عللی از پیشرفت علمی و زبانی بازمانده‌است).

کودکان مبتلا به‌اختلال زبان از بهره‌ی هوشی کمتری برخودارند. مختصر کنیم؛ شما به‌کشور بیگانه‌ای سفر کرده‌اید که زبان مردمش را بلد نیستید و از هیچ چیز سر درنمی‌آورید. آیا این هوش شماست که ناگهان دچار کمبود و نارسایی شده‌است؟ مسلماً نه!

کودکان مبتلا به‌‌اختلال زبان مانند سایر افراد از استعدادها و توانایی‌های مختلفی برخوردارند. بهره‌ی هوشی آنان نیز، مانند سایر افراد، درجات مختلفی دارد. علیرغم این حقیقت، بسیاری از نوآموزان مبتلا به اختلال زبان، هنگام یادگیری با مشکلات کمابیش اساسی روبه‌رو می‌شوند، زیراکه کودک در محیطی به‌سر می‌برد که فاقد شرایط مناسب زبان‌آموزی است و مهم‌ترین ابزار یادگیری یعنی زبان، نارسا و ناکافی است.

در این زمینه: دشواری های پراگماتیسم

برگرفته از کتاب مادر آلبر سکوت غریبی داشت