اسفند
«برخی از کودکان نمی‌دانند، که از چه چیزی باید برای بزرگترها گزارش دهند.»
در هر کلاسی دانش‌آموزانی هستند که تصور می‌کنند همه چیز را باید برای معلم‌شان تعریف کنند. توضیح اینکه چه چیزی را باید به شما بگویند، در زمان و انرژی صرفه‌جویی می‌کند و شما این امکان را به دانش‌آموز می‌دهید، تا رابطه‌اش را با همکلاسی‌هایش بهبود دهد.
برای اینکه به دانش‌آموزان بیاموزید که لازم نیست از همه چیز گزارش دهند؛ داستان خیالی دانش‌آموزی را تعریف کنید که: دربارۀ دانش‌آموزی که مداداش بر روی زمین افتاد به معلم‌اش گزارش داد
(1) و بعد درباره‌ی دانش‌آموز دیگری گفت که نوشته‌اش تمیز نیست
(2)؛ و سپس درباره‌ی دانش‌آموز دیگری که بدون اجازه، مداد پاک‌کن دانش‌آموزِ دیگر را برداشته است
(3) و گزارش بعدیش درباره‌ی کسانی بود که در کلاس حرف می‌زدند
(4). از دانش‌آموزان بپرسید:
- دانش‌آموز با گفتن این مطالب چه چیزی را می‌خواهد به دست آورد؟
- آیا این مسائل بدون کمک معلم حل و فصل می‌شود؟
- چه اتفاقی می‌افتد اگر همه اینگونه به معلم گزارش دهند؟
توضیح دهید که، معلم زمان محدودی دارد، پس بچه‌ها برخی مطالب را باید پیش خودشان نگه دارند. اگر با همه چیز بخواهند درگیر شوند، از مساله‌ی اصلی باز می‌مانند. به آن‌ها معیارهایی دهید تا بتوانند بین مساله‌ای که باید بیان کنند و نکنند تفاوت قائل شوند، مثلاً: قُلدری، دانش‌آموزی آسیب جسمانی دیده باشد، یا چیزی که واقعاً دانش‌آموزی را اذیت کرده باشد، و خودش به تنهایی از عهده آن برنیاید. اگر فکر می‌کنید که مساله‌ای را خودشان باید حل کنند بگویید: «این مساله‌ای است که من دوست دارم آن را خودتان حل و فصل کنید».
بیشتر بدانید:
از دانش‌آموزان بخواهید تا موقعیت‌های گوناگون کلاس را بر روی یک برگه بنویسند. هر موقعیت را بررسی کنند و فکر کنند که آیا باید آن را برای معلم گزارش دهند یا خیر!
در این زمینه: تمرکز بر راه حل
برگرفته از کتاب: مدیریت رفتاری
