آیشمن در اسرائیل

آیشمن

آیشمن که در پایان جنگ جهانی دوم موفق به فرار از آلمان شده بود، در سال 1960 توسط سرویس اطلاعات مخفی اسرائیل در آرژانتین ردیابی و در یک عملیات مخفیانه به اسرائیل برده شد تا در آنجا به جرم جنایت علیه ملت یهود و جنایت علیه بشریت محاکمه شود.

در بهار سال 1961 هانا آرنت به اسرائیل سفر کرد تا از آنجا برای مجله «نیویورکر» در خصوص روند دادگاه، گزارش تهیه نماید.

هانا آرنت پیش از شروع فرآیند دادرسی در نامه نگاری با کارل یاسپرس این پرسش را مطرح کرده بود که آیا محاکمه آیشمن در یک دادگاه اسرائیلی منطقی است.

هر چه باشد «هم فرد و شرایط جرم و همچنین فرآیند دادگاه خود به صورت طبیعی مشکلاتی را به میان می‌آورند […] که از آنچه در اورشلیم مطرح می‌شود، فراتر خواهند بود.

هانا آرنت همچنین از پذیرش ترجمه اصطلاح آلمانی «Verbrechen gegen die Menschlichkeit» به معنای «جنایت علیه بشریت» از اصطلاح انگلیسی «crimes against humanity» خودداری نمود اصطلاحی که وی از آن به عنوان «خُرد نماییِ قرن» نام می‌برد.

بر خلاف کارل یاسپرس که پیشنهاد داد آیشمن در دادگاهی بین المللی محاکمه شود، هانا آرنت اما اصرار داشت که محاکمه وی می‌بایست در اسرائیل صورت پذیرد.

با این حال هانا آرنت در مورد خط مشی دادگاه برای چگونگی اعلام جرم تردید داشت و بر شدت چنین تردیدی در طی نخستین روزهای فرآیند محاکمه افزوده شد.

به ویژه وی احساس چندان خوشایندی نسبت به جیدون هاوزنر دادستان کل نداشت، فردی که در سخنرانی افتتاحیه خود کمتر به موضوع جنایات آدولف آیشمن و بیشتر به تاریخ یهودستیزی در دو هزار سال گذشته پرداخت و به این ترتیب محاکمه دچار مکان یابیِ تاریخیِ کاملاً اشتباهی گشت.

دادستان کل به جای محاکمه متهم و موضوع اتهام به بررسی انتقادیِ یک تاریخ پرداخت، تاریخی که از نظر هانا آرنت، آیشمن صرفاً تا حد اندکی مسئول سیر پیشرفت آن بوده است.

در واقع دادستان کل و دولت اسرائیل به رهبری داوید بن گوریان در نظر داشتند از دادگاه آدولف آیشمن به عنوان فرصتی برای جلب توجه افکار عمومی جهانیان به هولوکاست بهره برند، و به همین دلیل هانا آرنت به صورت طعنه آمیزی آن را به یک «دادگاه نمایشی» تشبیه کرد.

ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ام

برگرفته از کتاب درآمدی بر هانا آرنت فیلسوف آزادی