حرکت رو به جلو با سوال پرسیدن

سوال پرسیدن

این تا حدی درست است، آن را اشتباه نگیرید؛ آن را تصحیح کنید!» عکس‌العمل به چیزی در گذشته مربوط است. اهداف حرکت رو به جلو بر پیشرفت در آینده معطوف است.

عکس‌العمل معمولاً اول مشخص کردن کاری است که به اشتباه انجام شده و سپس توضیح شکل درست آن است. حرکت رو به جلو تمرینی طولانی ‌مدت برای تمرکز بر پیشرفت دائمی است (معروف به روش کایزن).

به‌جای اینکه به دانش‌آموزان بگویید که کاری را اشتباه انجام داده‌اند و چه باید کنند که بهتر آن را انجام دهند، مجموعه‌ای از سؤالات را برای تفکر پیرامون پیشرفتِ کارهای دیگر، مطرح کنید و مشغول کارهای گذشته نشوید.

مثلاً، جودی، تکالیف انگلیسی‌اش را تحویل داده است. هم­زمان که شما مشغول تصحیح آن هستید، تکالیف‌اش را به جودی تحویل دهید، واقعاً جودی چقدر علاقه‌مند به شنیدن عکس‌العمل شما از تکالیف‌اش است؟ بهتر است که شما توصیه‌ای به جودی کنید تا در کارهای آتی پیشرفت کند البته با کمک پرسیدن سؤالاتی مثل:

«آیا بهتر نبود برای بهترشدن این تکلیف از واژگان کلیدی استفاده می‌کردی؟ به نظر تو، استفاده از واژگان کلیدی، چگونه سبب پیشرفت کار در آینده می‌شود؟»

اگر می‌خواستید به دانش‌آموزی درباره‌ی اهمیت املای لغات در کار بعدی چیزی بگویید، چه می‌گفتی؟ سؤالات شما، مربوط به تکلیف نوشته شده است، ولی باعث می‌شود که جودی فکر کند که چگونه تکالیف آینده‌اش را بهتر کند.

بیشتر بدانید: از دانش‌آموزان بخواهید تا در فعالیت‌های ارزیابی دو نفره شرکت کنند. مطمئن شوید که سؤالات اولیه را برای این­که از یکدیگر بپرسند، به روشنی توضیح داده و مدل‌سازی کرده‌اید. دانش‌آموزان ممتاز و سال آخر دبیرستان، این روش را در به چالش کشیدن خود برای پیشرفت مستمر در طول سال مفید می‌دانند، و اگر به صورت منظم برگزار گردد، می‌تواند فعالیتی باشد که درباره‌ی پیشرفت آن‌ها گفتگو کنید.

برگرفته از کتاب درس پرسیدن و چالش

ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم