دیپلماسی

نقشه جهان امروز حاکی از این است که عوامل متعددی آن را از دوره قبلی متمایز می‌کند. جهان قدیم تحت تسلط خط گسل دوقطبی جنگ سرد از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار بود و همه روایت‌های دیگر مانند استعمارزدایی، ادغام منطقه‌ای و غیره را تحت‌الشعاع خود قرار می‌داد.

امروزه موضوعات زیادی از منابع مختلف در جهان برای جلب توجه عمومی در حال رقابت باهم هستند درحالی‌که دیگر کنترلشان به سادگی در دست تعداد انگشت‌شماری از دولت‌ها و دستگاه‌های رسانه‌ای آن‌ها نیست.

یک نسل پیش، روابط بین‌الملل عمدتاً در انحصار دولت-ملت بود. امروزه اقدامات و ارتباطات بین‌المللی نه تنها متکی به دولت-ملت‌ها بلکه با مجموعه‌ای گیج کننده از بازیگران از جمله سازمان‌های بین‌المللی، گروه‌های منطقه‌ای، سازمان‌های غیردولتی (اعم از واقعی و جعلی)، شرکت‌ها، قدرت‌های درون مرزهای ملی مانند ایالت‌ها و شبکه‌هایی از افراد که مایلند به دلیل ایده‌های مشترک با یکدیگر در ارتباط باشند در حال انجام است.

در واقع تا سال 2015 یک شبکه غیردولتی به نام   /ISISداعش–طبق اظهارات دولت آمریکا خود را به عنوان اصلی‌ترین تهدید برای امنیت ملی آمریکا تثبیت کرده بود. همه بازیکنان روی صحنه بین‌المللی روایتی دارند و به دنبال پیشبرد منافع خود با بیان آن هستند.

دنیای جدید سازوکار‌های جدید ارتباطی خود را دارد. ماهواره ارتباطی و شبکه جهانی وب با هم سرعت و انتشار همزمان ارتباطات را به ارمغان آوردند. در زمان‌های قدیم، تصور کتاب مقدس از«دیدن همه یک رویداد با هم» نهایت معجزه بود. جهت ارتباطات تغییر کرده‌است.

در دنیای قدیم، پیام‌ها از بالا به پایین سرازیر می‌شدند که از تعداد محدودی از بوروکراسی‌ها و موسسات رسانه‌ای سرچشمه می‌گرفت. در دنیای جدید، پیام‌ها به صورت افقی در شبکه‌های خبری منتقل می‌شوند. همان‌طورکه جامعه‌شناس، مانوئل کاستلز گفته ما در یک «جامعه شبکه‌ای» زندگی می‌کنیم.

ما قبلا اینجا در این مورد مطلبی را منتشر کرده ایم

برگرفته از کتاب دولت ها چگونه پیروز می شوند