جامعه شناسی, علوم سیاسی
ایالات متحده در قرن بیستم
فروردین
قرن بیستم شاهد ظهور ایالات‌متحده به عنوان یک بازیگر در آموزش بین‌المللی بود. بنیادهای خصوصی دوران رو به پیشرفت – کارنگی، راکفلر و غیره – به زودی وارد پروژه‌های آموزشی جهانی شدند. مداخلات اولیه دولت شامل برنامه بورسیه باکسر بود.
روابط بین الملل و ایالات متحده
هنگامی که جامعه بین‌المللی به خاطر شورش باکسرهای ضد خارجی 1899-1901 جریمه‌ای را بر چین تحمیل کرد، دولت تئودور روزولت تصمیم گرفت سهم خود را از این پول صرف آموزش مردم چین کند. محققان چینی برای حضور در دانشگاه به ایالات‌متحده سفر کردند و کالج‌های تحت مدیریت آمریکا در سرزمین چین تأسیس شد.
یکی از این برنامه‌ها به دانشگاه تسینگوا تبدیل شد که امروزه یکی از معتبرترین مدارس جهان است. برای یک نسل، بورسیه‌های باکسر یک پیوند زنده بین ایالات‌متحده و چین ایجاد کرد؛ فارغ التحصیلان آن در رهبری ناسیونالیست جمهوری چین چهره‌هایی برجسته بودند.
پیامد جنگ داخلی چین در سال 1949 این بود که ارزش این سرمایه‌گذاری {آموزشی} در حد یک جایزه دلگرم کننده برای رابطه ویژه آمریکا با دولت چین ملی که حالا در تایوان پناهنده شده بود محدود شد، اما اصل آن، سرمایه‌گذاری درستی بود.
- همان‌طور که گستره فرهنگی ایالات‌متحده غیردولتی بود، راهبرنده‌های تبادل در ایالات‌متحده در جهان قبل از جنگ دوم هم غیردولتی بودند.
با پایان یافتن جنگ بزرگ (اول جهانی)، سازمان‌های خصوصی مانند شورای آموزش آمریکا، مؤسسه بین‌المللی آموزش و شورای انجمن‌های دانش‌آموزی آمریکایی به وجود آمدند تا کالج‌های آمریکا را با جهان مرتبط کنند. گروه‌هایی مانند انجمن کتابخانه‌های آمریکا نیز به دنبال تبادل بین‌المللی تاسیس شدند.
آن‌ها شرکای مشتاقی را در قاره‌های دیگر یافتند، از جمله دفاتر آموزشی مرتبط با جامعه ملل مانند دفتر بین‌المللی آموزش که سال 1925 در ژنو تأسیس شد و مؤسسه بین‌المللی همکاری فکری که در سال 1926 در پاریس تأسیس شد.
در دهه 1930 ایالات‌متحده برای دانشجویانی به ویژه از شرق آسیا به عنوان یک مقصد خوب شناخته شد، مقاطع ابتدایی کالج‌های خارج از کشور ویژگی‌های کالج‌های کشور مبدا را داشتند که باعث شد بسیاری از زنان به کالج بروند.
- تنها در اواخر دهه 1930 بود که دولت ایالات‌متحده درگیر این روند شد. در سال 1938 وزارت امورخارجه یک بخش روابط فرهنگی را برای توسعه روابط دوجانبه با آمریکای لاتین تأسیس کرد.
بن چرینگتون، بنیانگذار آن به یادگیری متقابل اعتقاد داشت اما متوجه شد که برخلاف جریان آب شنا می‌کند، زیرا دولت ایالات‌متحده شروع کرده بود به این‌که آموزش و تبادل را به عنوان یک عنصر دیگر در گسترش قدرت آمریکا تعریف کند.
در این زمینه: زمینه دیپلماسی عمومی جدید
برگرفته از کتاب: دولت‌ها چگونه پیروز می‌شوند
